Diabliniec
szczyt w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Diabliniec (1240 m) – reglowy szczyt w zachodnich zboczach Doliny Lejowej w polskich Tatrach Zachodnich. Jest wysunięty z tych zboczy najdalej na wschód. Od Wierchu Spalenisko (1234 m) Diabliniec oddzielony jest dość głęboką przełęczą Kominiarskie Siodło. Lejowy Potok opływa go z trzech stron; południowej, wschodniej i północnej[1].
Niżnia Polana Kominiarska i Diabliniec | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość |
124o m n.p.m. | ||
49°15′23,8″N 19°50′40,8″E | |||
|
Pomiędzy stokami Diablińca i znajdującej się naprzeciwko niego Zadniej Kopki Dolina Lejowa zamienia się w wąwóz zataczający łuk wokół Diablińca, natomiast powyżej Diablińca ulega znacznemu rozszerzeniu (znajduje się na nim Niżnia Polana Kominiarska). Według geologów dawniej Diabliniec tworzył z Zadnią Kopką jeden masyw, na południe od którego znajdowała się druga dolina, będąca boczną odnogą Doliny Kościeliskiej i łącząca się z nią przez Przysłop Kominiarski. Jednak Lejowy Potok przerżnął się w północnym kierunku. W ten sposób Dolina Lejowa, która dawniej sięgała tylko po Diabliniec, obecnie podchodzi pod Kominiarski Wierch[2].
Nazwa szczytu pochodzi od tego, że jego stoki są „diabelnie strome”[3]. Diabliniec jest całkowicie porośnięty lasem i nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny[4].