Loading AI tools
piłkarz polski (bramkarz), olimpijczyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward (właśc. Gerard[1]) Józef Szymkowiak ps. „Szymek” (ur. 13 marca 1932 w Dąbrówce Małej, zm. 28 stycznia 1990 w Bytomiu) – polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, reprezentant Polski, olimpijczyk.
Pomnik Edwarda Szymkowiaka przy ul. Olimpijskiej w Bytomiu | |||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Edward Józef Szymkowiak | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1932 | ||||||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1990 | ||||||||||||||||||||
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
Pięciokrotny mistrz Polski w barwach trzech różnych klubów, dwukrotny zdobywca Pucharu Polski, Pucharu Rappana i Pucharu Ameryki.
Był wychowankiem KS Unia Dąbrówka Mała, ale gry w bramce nauczył się sam[2]. W wieku osiemnastu lat przeszedł do chorzowskiego Ruchu, gdzie trenowany był przez Teodora Peterka i Spirydiona Albańskiego[3]. Przez trzy sezony w Ruchu rozegrał 24 mecze i zdobył wicemistrzostwo i dwukrotnie mistrzostwo Polski[3].
Po sezonie 1952 został powołany do służby wojskowej i zaczął występować w barwach GWKS Bielsko, a po roku trafił do CWKS Warszawa. Szymkowiak bronił bramki stołecznego klubu przez cztery sezony i rozegrał sto meczów dwukrotnie zdobywając mistrzostwo Polski i również dwa razy Puchar Polski[4].
W sezonie 1957 rozpoczął występy w Polonii Bytom, w której grał do końca kariery. Do historii przeszło spotkanie z Górnikiem Zabrze rozegrane 16 października 1960 roku, w którym obronił trzy rzuty karne, które wykonywali Edward Jankowski, Roman Lentner i Erwin Wilczek[5]. W bytomskim klubie mistrzem Polski został w 1962 roku, wicemistrzem w 1958, 1959, 1961, a w 1964 roku dotarł z drużyną do finału Pucharu Polski. W 1965 roku zdobył Puchar Rappana. Nie grał w pierwszym meczu finału, a Polonia przegrała z SC Lipsk 0:3. W rewanżu Szymkowiak stanął już w bramce i bytomianie zwyciężyli 5:1[6]. Po tym sukcesie wraz z drużyną udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczestniczył w rozgrywkach ISL, które Polonia wygrała i zdobyła Puchar Ameryki[7].
W reprezentacji Polski rozegrał 53 mecze, a odstęp między jego pierwszym i ostatnim występem wynosi 13 lat i 125 dni – był wtedy najdłużej występującym bramkarzem w historii polskiej Kadry Narodowej[5] (jego osiągnięcie poprawił Jerzy Dudek, który po raz ostatni wystąpił w reprezentacji Polski 15 lat i 99 dni po debiucie). Bronił polskiej bramki w meczu z ZSRR na Stadionie Śląskim w 1957 roku. Został wtedy przez kibiców zniesiony z boiska na rękach[6]. Reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach i w Rzymie[6].
Czterokrotnie otrzymywał Złote Buty redakcji Sportu – w 1957, 1958, 1965, 1966 roku[8]. Został uznany Zasłużonym Mistrzem Sportu i dwa razy odznaczony złotym medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi w 1964[8]. Skończył WSWF w Katowicach.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej pozostał w Polonii Bytom, gdzie trenował drużyny młodzieżowe[8].
Zmarł 28 stycznia 1990 roku. Został pochowany na cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.