Egipcjanin Sinuhe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Egipcjanin Sinuhe (fin. Sinuhe egyptiläinen) – powieść historyczna Miki Waltariego z 1945 roku. Uważana jest za najwybitniejszą powieść w historii literatury fińskiej oraz zaliczana do kanonu literatury światowej[1]. Fabuła przedstawia życie egipskiego lekarza Sinuhe żyjącego w XIV wieku p.n.e., a jej tłem historycznym jest panowanie i reforma religijna faraona Echnatona z XVIII dynastii, który na krótko wprowadził w Egipcie monoteizm. Prowadzona w narracji pierwszoosobowej opowieść barwnie przedstawia Egipt faraonów i kraje sąsiednie, a także zawiera uniwersalne przemyślania na temat moralności, religii, władzy, wojny czy sensu życia.
Ten artykuł dotyczy powieści. Zobacz też: Egipcjanin Sinuhe – film kostiumowy z 1954. |
Autor | |
---|---|
Typ utworu |
powieść historyczna |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania |
Finlandia |
Język | |
Data wydania |
1945 |
Książkę przetłumaczono na ponad 40 języków, głównie z autoryzowanego wydania szwedzkiego. Została zekranizowana przez Hollywood w 1954 roku. W Stanach Zjednoczonych była najlepiej sprzedającą się powieścią zagraniczną do czasu wejścia na rynek Imienia róży Umberto Eco. Pierwsze polskie wydanie powieści – przetłumaczone przez Zygmunta Łanowskiego z autoryzowanego tekstu szwedzkiego – ukazało się w roku 1962 nakładem wydawnictwa „Czytelnik”.