Loading AI tools
angielski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emile William Ivanhoe Heskey[1] (ur. 11 stycznia 1978 w Leicesterze) – angielski piłkarz występujący na pozycji napastnika.
Pełne imię i nazwisko |
Emile William Ivanhoe Heskey[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1978 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
188 cm[2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Swoją karierę Heskey zaczynał w roku 1994 w Leicester City. Sześć lat później za kwotę 11 milionów funtów przeszedł do Liverpoolu. Klub ten zarazem pobił swój rekord w sumie wydanej za jednego gracza. W Liverpoolu Heskey zdobył wiele trofeów, między innymi Puchar Anglii w roku 2001. W roku 2004 został kupiony przez Birmingham City, dwa lata później przeszedł do Wigan Athletic, skąd w roku 2009 trafił do Aston Villi.
Heskey jest pochodzenia antiguańskiego, jednak gra w reprezentacji Anglii. Zadebiutował w niej w roku 1999 w zremisowanym 1:1 meczu z Węgrami. W barwach narodowych wystąpił 62 razy i zdobył siedem bramek. Po Mistrzostwach Europy 2004 stracił miejsce w kadrze. W tym czasie zawodnik był bardzo krytykowany. Do reprezentacji powrócił we wrześniu 2007 roku na spotkania eliminacyjne do Euro 2008.
Heskey urodził się w rodzinie pochodzącej z Antigui i Barbudy w Leicester w hrabstwie Leicestershire[4][5], jako syn Tyrone’a Heskeya[6]. Uczęszczał do tej samej szkoły co Gary Lineker[7]. W dzieciństwie uprawiał lekkoatletykę[8]. Interesował się jednak piłką nożną, jego idolami byli Ian Wright i John Barnes[8]. Swoją karierę piłkarską rozpoczynał w Ratby Groby Juniors – drużynie juniorskiej z Leicester[9]. Wyróżniał się spośród swoich rówieśników i w wieku dziewięciu lat rozpoczął treningi w akademii piłkarskiej Leicesteru City[10][11]. W roku 1994 był chłopcem od podawania piłek w finałowym meczu play-offów First Division, w którym występował Leicester City[12].
Po grze w zespołach juniorskich podpisał zawodowy kontrakt z klubem i 8 marca 1995 roku, w wieku 17 lat zadebiutował w Premier League w spotkaniu z Queens Park Rangers[13][14]. W sezonie 1995/1996 stał się podstawowym zawodnikiem Leicesteru, wystąpił wówczas w 34 spotkaniach i awansował ze swoim zespołem do Premier League[2][13]. W czasie tego sezonu Heskey zdobył siedem bramek, w tym swoją pierwszą w zawodowej karierze, strzelił ją w spotkaniu z Norwich City[13].
W czasie sezonu 1996/1997 zdobył 10 goli w 35 ligowych spotkaniach oraz strzelił bramkę na 1:1 w finale Pucharu Ligi z Middlesbrough[13]. W drugim spotkaniu Leicester City wygrał i zdobył puchar[15]. W czasie następnego sezonu Leeds United oraz Tottenham Hotspur wyrazili zainteresowanie Heskeyem, a on ponownie zdobył 10 bramek w lidze[16], przez co stał się najlepszym strzelcem klubu tego sezonu[17]. Jednak rok później strzelił sześć bramek w najwyższej klasie rozgrywkowej i był krytykowany za małą liczbę goli i łatwe przewracanie się na boisku[16]. W trakcie następnego sezonu, Heskeyowi w ataku towarzyszył Tony Cottee, który zdobył więcej bramek z powodu niesamolubnego stylu gry Anglika[16]. Trener zespołu, Martin O’Neill stwierdził, że to właśnie oni utrzymują drużynę w Premier League[18]. Leicester City wygrał również w tym sezonie Puchar Ligi po pokonaniu Tranmere Rovers[19].
Heskey przeszedł do Liverpoolu w marcu 2000 roku za kwotę 11 milionów funtów, co było wówczas rekordem transferowym dla The Reds[20]. Trener Liverpoolu, Gérard Houllier nie mógł się doczekać pracy z nim, jednak oświadczył, że „nie zakończył on jeszcze swojego piłkarskiego rozwoju”[20]. Prasa uważała, że transfer jest drogi i ryzykowny, a Heskey jest stosunkowo niedoświadczony i nie jest dobrym strzelcem[21]. Był on jednak darzony szacunkiem przez selekcjonera kadry Anglii do lat 21, Petera Taylora i ówczesnego piłkarza Liverpoolu, Michaela Owena[21]. Ian Rush stwierdził, że Heskey „da grze Liverpoolu inny wymiar” i przyniesie siłę do ataku klubu, skomplementował on również Owena i Robbiego Fowlera za ich szybkość[21]. W nowym klubie napastnik zadebiutował 11 marca 2000 roku w ligowym spotkaniu z Sunderlandem[22]. 1 kwietnia w meczu z Coventry City zdobył natomiast pierwszą bramkę dla Liverpoolu[23]. Sezon 1999/2000 zakończył z 12 ligowymi występami oraz trzema bramkami[24]. Rok później odpowiedział na wcześniejsze zarzuty angielskiej prasy, zdobywając 23 bramki we wszystkich rozgrywkach[25]. Wystąpił także wraz z Robbiem Fowlerem w wygranym 2:1 finale Pucharu Anglii z Arsenalem Londyn, rozegranym 12 maja 2001 roku[26]. Ponadto wraz ze swoim klubem zdobył Puchar Ligi[27], Puchar UEFA[28], zaś w sierpniu Tarczę Wspólnoty[29]. W spotkaniu o Superpuchar Europy z Bayernem Monachium Heskey zdobył bramkę, a mecz zakończył się zwycięstwem Liverpoolu 3:2[30].
„Niektórzy lubią krytykować Emile’a, jednakże mogę przedstawić kilka faktów i liczb, aby udowodnić, jak jest dla nas ważny i jak wiele bramek zdobyliśmy z jego udziałem[31].” |
W grudniu 2002 roku Heskey był łączony z przejściem do Tottenhamu Hotspur, Houllier oświadczył jednak, że piłkarz jest częścią jego długoterminowych planów i pozostanie w klubie[31]. Tego samego roku Anglik dał darowiznę na pomoc konsorcjum prowadzonemu przez Gary’ego Linekera na wykupienia jego byłego klubu, Leicesteru City, który doświadczył kłopotów finansowych[32]. W sezonie 2002/2003 zdobył on dziewięć bramek w 51 rozegranych spotkaniach we wszystkich rozgrywkach[33]. Został również skrytykowany za swoją niską średnią goli na mecz, Houllier utrzymywał jednak, że jego przyszłość w drużynie jest bezpieczna[34]. Zdobył także ze swoim klubem po raz drugi Puchar Ligi[35]
W styczniu 2004 roku, w spotkaniu z Newcastle United doznał kontuzji ścięgna, przez co pauzował trzy tygodnie[36]. W sezonie 2003/2004 Heskey zaczął odczuwać coraz większą konkurencję ze strony Milana Baroša o miejsce w podstawowym składzie[25]. Niemniej jednak zdobył 12 bramek i zapewnił sobie miejsce w kadrze Anglii na Euro 2004 w Portugalii[25][37].
Pod koniec sezonu 2003/2004, Heskey podpisał pięcioletni kontrakt z Birmingham City na kwotę 3,5 miliona funtów, która mogła wzrosnąć do sumy 6,25 miliona[38]. Stał się zarazem najdroższym graczem Birminghamu[39]. W przedsezonowym spotkaniu z CA Osasuna doznał kontuzji kostki, co stawiało jego występ w spotkaniu ligowym z Portsmouth pod znakiem zapytania[40]. Ostatecznie zagrał w tym spotkaniu, zakończyło się one remisem 1:1[41]. Swoją pierwszą bramkę zdobył z główki w ósmej minucie wygranego 1:0 meczu z Manchesterem City, rozegranego 24 sierpnia[42]. W sezonie 2004/2005 Heskey został uznanym najlepszym graczem sezonu w klubie, najlepszym piłkarzem według kibiców oraz z 11 golami na koncie został najlepszym strzelcem drużyny w sezonie oraz zdobył najwięcej tytułów piłkarza meczu[25].
19 kwietnia 2006 roku w spotkaniu z Blackburn Rovers doznał kontuzji kostki[43]. Po przejściu testów medycznych zagrał jednak 22 kwietnia w meczu z Evertonem[44]. W sezonie 2005/2006 wystąpił w 34 ligowych meczach i wraz ze swoim zespołem spadł z Premier League[45]. W czasie tych rozgrywek miał nierówne występy i dostawał obelgi od kibiców[25]. Szef finansowy Birmingham Karen Brady oznajmił, że spadek Birmingham oznacza, że ostatnie 1,5 miliona funtów z całości 6,25 miliona za transfer nie zostanie zapłacone[46].
W lipcu 2006 roku za kwotę 5,5 miliona funtów przeszedł do Wigan Athletic[47]. W klubie tym zadebiutował 19 sierpnia w przegranym 2:1 meczu z Newcastle United[48]. 26 sierpnia w spotkaniu z Reading zdobył natomiast pierwszą bramkę dla klubu[49]. W sezonie 2006/2007 strzelił osiem goli w 36 ligowych występach[50]. Wigan uniknęło spadku z ligi, dzięki lepszej różnicy bramek od Sheffield United[51]. W spotkaniu z tym klubem był bliski strzelenia gola z przewrotki[52]. We wrześniu doznał kontuzji kości śródstopia[53]. Do gry powrócił w listopadowym meczu z Arsenalem Londyn, przegranym przez Wigan 2:1[54]. W grudniowym spotkaniu z Blackburn Rovers Heskey nabawił się kontuzji kostki[55]. 14 kwietnia zdobył wyrównującą bramkę w 90. minucie spotkania z Chelsea F.C.[56] W następnym spotkaniu z Tottenhamem Hotspur również zdobył bramkę na 1:1[57]. Był to jego ostatni gol w sezonie 2007/2008, który zakończył z czterema bramkami w 28 ligowych występach[58].
Pierwszy gol w następnym sezonie zdobył w czwartym meczu[59], w wygranym 5:0 spotkaniu z Hull City[60]. W październiku zasugerował, że byłby zainteresowany opuszczeniem Wigan, aby móc zagrać w Lidze Mistrzów[61], zaś jego były klub, Liverpool był zainteresowany podpisaniem z nim kontraktu w zimowym okienku transferowym[62]. Mimo to, szkoleniowiec Wigan, Steve Bruce nakłaniał go do pozostania w klubie[63]. Heskey o zainteresowaniu Liverpoolu powiedział: „Byłoby cudownie. Zobaczymy jak to pójdzie[64]”. 1 listopada w wygranym 2:1 meczu z Portsmouth zdobył swoją setną bramkę w Premier League[65]. Dave Whelan, prezes Wigan zasugerował, że Heskey mógłby odejść w styczniu 2009 roku za pieniądze, jak również może odejść w lecie za darmo, po przeciąganiu się rozmów nad nowym kontraktem[66]. Jednak Steve Bruce powiedział, że zaakceptowałby tylko tę ofertę kupna Heskeya, która byłaby „niezwykła”[67]. Mówił również, iż jest pewny tego, że piłkarz pozostanie w klubie[68]. W grudniowym spotkaniu z Boltonem Wanderers Heskey doznał kontuzji ścięgna, przez co nie zagrał w trzeciej rundzie Pucharu Anglii z Tottenhamem Hotspur[69]. Powiedział też, że pozostanie w Wigan do czasu do wygaśnięcia kontraktu[70].
Ostatecznie, 23 stycznia 2009 roku Heskey podpisał trzyipółletnią umowę z Aston Villą na kwotę 3,5 miliona funtów[71]. W nowym zespole zadebiutował 27 stycznia w spotkaniu z Portsmouth, w którym zdobył również bramkę; był to pierwszy raz, kiedy Heskey zdobył gola w debiutanckim spotkaniu[72]. Do końca sezonu zdobył jeszcze jedną bramkę, w zremisowanym 1:1 meczu z West Ham United[73]. Sezon 2008/2009 zakończył natomiast z 14 ligowymi występami oraz dwoma strzelonymi golami[74]. W lipcowym spotkaniu przedsezonowym z Málaga CF Heskey doznał wstrząsu[75].
20 września 2012 roku podpisał roczny kontrakt z australijskim Newcastle Jets[76].
Heskey wraz z Michaelem Owenem grał w kadrze do lat 18, w której zaliczył osiem występów i zdobył pięć bramek[77]. Wystąpił również na Mistrzostwach Europy rozgrywanych we Francji[25]. 8 października 1996 roku w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Polską zadebiutował w reprezentacji U-21[78]. Łącznie w reprezentacji do lat 21 wystąpił 16 razy oraz zdobył sześć bramek[78]. W lutym 1998 roku Heskey rozegrał swoje pierwsze i jedyne spotkanie w reprezentacji B, był to wygrany 2:1 mecz z Chile, w którym zdobył również bramkę[79].
Pierwsze powołanie do kadry seniorów otrzymał na towarzyskie spotkanie z Czechami 19 listopada 1998 roku, jednak w meczu tym nie zagrał[80]. Ostatecznie zadebiutował 28 kwietnia 1999 roku w zremisowanym 1:1 pojedynku z Węgrami[80]. Pierwszy raz od pierwszej minuty wystąpił natomiast 23 lutego 2000 roku w meczu z Argentyną[80]. Zapewniło mu to miejsce w składzie na Mistrzostwa Europy[81]. Jednak jego dwa wejścia z ławki rezerwowych w tym turnieju nie pomogły Anglii i została ona wyeliminowana w fazie grupowej[80]. Heskey znalazł się również w kadrze na mundial w 2002 roku w Korei Południowej i Japonii[82]. W spotkaniu ze Szwecją zagrał na pozycji lewoskrzydłowego, jednak nie sprawdził się na nieswojej pozycji[83]. Zdobył natomiast bramkę w wygranym 3:0 w spotkaniu z reprezentacją Danii, co pomogło Anglii awansować do ćwierćfinału[84]. Wystąpił w tym spotkaniu, jednak jego reprezentacja przegrała w nim 2:1 z późniejszymi mistrzami świata, Brazylią[85]. W październikowym spotkaniu ze Słowacją on i Ashley Cole dostawali obelgi od kibiców przeciwnika[86]. Doprowadziło to do tego, że UEFA rozpoczęła dochodzenie w tej sprawie[87]. Słowacja ostatecznie była zmuszona rozgrywać swoje następne domowe spotkanie bez udziału fanów[88].
Miejsce w składzie Heskeya było poddane szczególnej uwadze po pojawieniu się w roku 2003 Wayne’a Rooneya[89]. Jednak mimo iż był krytykowany za strzelanie małej liczby bramek w barwach narodowych[90] był dalej integralną częścią składu i w czerwcowym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą był kapitanem po zejściu z boiska Michaela Owena[91]. Heskey znalazł się w składzie Anglii na Euro 2004[92], jednak nie wystąpił tam najlepiej i był bardzo krytykowany[25]. W spotkaniu z Francją, kiedy jego reprezentacja wygrywała 1:0 wszedł na boisko i „podarował” Francji rzut wolny, po którym przeciwnik wyrównał i ostatecznie wygrał 2:1[93]. W roku 2005 został ponownie powołany do reprezentacji, na spotkania eliminacji do mundialu z Irlandią Północną i Azerbejdżanem po tym, jak w sierpniu 2004 roku po meczu z Ukrainą nie grał w reprezentacji[94]. Nie zagrał jednak w żadnym tym spotkaniu[80]. Po przybyciu do kadry Petera Croucha prawdopodobieństwo gry Heskeya w kadrze było mniejsze[95].
Występy piłkarza w kadrze za kadencji Steve’a McClarena były ograniczone, mimo to we wrześniu 2007 roku dostał powołanie do kadry na spotkania eliminacji do Euro 2008 z Izraelem i Rosją, w zamian za kontuzjowanego Wayne’a Rooneya[96]. Wcześniej Michael Owen powiedział, że chciałby występować w reprezentacji u boku Heskeya[97]. Spotkanie z Izraelem rozpoczął od pierwszej minuty i pełnił ważną rolę w ataku Anglii, stał się również pierwszym angielskim graczem, który wystąpił w reprezentacji w czasie gry w Wigan[98]. Wywalczył z Peterem Crouchem miejsce w składzie i w następnym meczu również wystąpił w wyjściowej jedenastce[99]. Spotkanie to zakończyło się zwycięstwem jego reprezentacji 3:0, a on sam zaliczył asystę przy bramce Owena[100]. Heskey był chwalony za występy w obydwu pojedynkach, były reprezentant Anglii, Alan Shearer powiedział: „Nigdy przez milion lat nie przypuszczałem, że będę dyskutować czy Heskeyowi należy się miejsce w składzie, ale napastnik Wigan wyróżniał się w obydwu spotkaniach[101]”.
W styczniu 2008 roku został powołany do składu Fabio Capello na spotkanie ze Szwajcarią[102]. Musiał się jednak wycofać z powodu kontuzji[103]. Następne powołanie dostał na spotkanie z Czechami w sierpniu 2008 roku, wszedł z ławki rezerwowych w 46. minucie spotkania a cały mecz zakończył się remisem 2:2[104]. Heskey zagrał również w wygranych spotkaniach eliminacji do mundialu 2010 z Andorą i Chorwacją[105][106]. Anglik twierdził, że dostawał rasistowskie obelgi od kibiców Chorwacji oraz że słyszał monotonne śpiewanie od ich strony[107]. FIFA zajęła się to sprawą[108] i ostatecznie piłkarz dostał odszkodowanie w wysokości 15 tysięcy funtów[109]. 15 października w meczu eliminacyjnym z Białorusią zagrał po raz pięćdziesiąty w kadrze narodowej[110]. Heskeyowi przypisywano po tym również zasługę za poprawianie formy Wayne’a Rooneya w meczach reprezentacji[111]. Tworzył z nim podstawową linię ataku Anglii, zostawiając na boku Owena[112]. W lutym 2009 roku rozpoczął od pierwszej minuty mecz z Hiszpanią, co spotkało się z ostrą reakcją szkoleniowca Villi, Martina O’Neilla, który chciał wiedzieć dlaczego Heskey rozgrywa spotkanie po kontuzji[113]. W marcowym meczu ze Słowacją zdobył pierwszą bramkę dla Anglii od sześciu lat[114]. W meczu tym doznał kontuzji ścięgna, przez którą zmuszony był wycofać się ze składu[115].
11 maja 2010 roku znalazł się w szerokim, 30-osobowym składzie Anglii na Mistrzostwa Świata[116]. 1 czerwca Fabio Capello wybrał ostateczny, 23-osobowy skład Anglików, w którym Heskey miał miejsce[117]. 4 czerwca na treningu reprezentacji próbował odebrać piłkę Rio Ferdinandowi w taki sposób, że Ferdinand doznał kontuzji wykluczającej go z gry na mistrzostwach[118]. 12 czerwca w meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych asystował przy bramce Stevena Gerrarda. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1[119].
15 lipca 2010 roku ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej po strzeleniu siedmiu bramek w 62 meczach[120].
Heskey jest silnym fizycznie środkowym napastnikiem, który twardo gra[2][83]. Krytykowany jest jednak przez media za niską liczbę zdobywanych bramek[121][122]. Jego głównym wkładem do drużyny jest przytrzymywanie piłki i przyciąganie obrońców, zostawiając za nimi wolną przestrzeń dla innego gracza, który może zdobyć bramkę[83]. Uznawany jest za niesamolubnego piłkarza, który pozwala innym zawodnikom na strzelanie goli[123].
Heskey był partnerem Kylee Pinsent, jednak opuścił ją w roku 2004 i zaręczył się z Chantellą Tagoe[124]. Piłkarz jest ojcem pięciorga dzieci, troje z nich są ze związku z Pinsent, zaś dwoje z Tagoe[125]. W roku 2009 jego majątek oszacowano na kwotę 12 milionów funtów[126]. Jego narzeczona Tagoe w lipcu 2008 roku była świadkiem napadu z nożem w ich domu w Hale, podczas gdy był on na treningu[127]. Złodzieje włamali się do domu i ukradli BMW, jednak ani Tagoe, ani żadne z ich dwójki dzieci nie odnieśli ran[127].
W czasie gry w Leicesterze Heskey otrzymał przydomek „Bruno”, ponieważ lubi boksera Franka Bruno[13].
Klub | Sezon | Liga | Puchar Anglii | Puchar Ligi Angielskiej | Puchary europejskie | Łącznie | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Występy | Gole | Występy | Gole | Występy | Gole | Występy | Gole | Występy | Gole | ||
Leicester City | 1994/1995[2] | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | –– | 1 | 0 | |
1995/1996[2] | 33 | 7 | 0 | 0 | 2 | 0 | –– | 35 | 7 | ||
1996/1997[128] | 35 | 10 | 3 | 0 | 9 | 2 | –– | 47 | 12 | ||
1997/1998[17] | 35 | 10 | 2 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | 39 | 10 | |
1998/1999[129] | 30 | 6 | 2 | 0 | 8 | 3 | –– | 40 | 9 | ||
1999/2000[130] | 23 | 7 | 4 | 0 | 8 | 1 | –– | 35 | 8 | ||
Liverpool | 1999/2000[24] | 12 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | –– | 12 | 3 | |
2000/2001[131] | 36 | 14 | 5 | 5 | 4 | 0 | 10 | 3 | 55 | 22 | |
2001/2002[132] | 35 | 9 | 2 | 0 | 1 | 0 | 16 | 4 | 54 | 13 | |
2002/2003[33] | 32 | 6 | 3 | 0 | 5 | 0 | 11 | 3 | 51 | 9 | |
2003/2004[37] | 35 | 7 | 4 | 1 | 2 | 2 | 6 | 2 | 47 | 12 | |
Birmingham City | 2004/2005[133] | 34 | 10 | 2 | 1 | 2 | 0 | –– | 38 | 11 | |
2005/2006[45] | 34 | 4 | 3 | 0 | 3 | 1 | –– | 40 | 5 | ||
Wigan Athletic | 2006/2007[50][134] | 34 | 8 | 1 | 0 | 1 | 0 | –– | 36 | 8 | |
2007/2008[58] | 28 | 4 | 2 | 0 | 0 | 0 | –– | 30 | 4 | ||
2008/2009[135] | 20 | 3 | 0 | 0 | 2 | 0 | –– | 22 | 3 | ||
Aston Villa | 2008/2009[74] | 14 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 14 | 2 |
2009/2010[136] | 31 | 3 | 4 | 0 | 5 | 2 | 2 | 0 | 42 | 5 | |
Łącznie | 502 | 113 | 37 | 7 | 52 | 11 | 47 | 12 | 638 | 143 |
Reprezentacja | Sezon | Mecze | Gole |
---|---|---|---|
Anglia | 1998/1999 | 2 | 0 |
1999/2000 | 7 | 1 | |
2000/2001 | 7 | 1 | |
2001/2002 | 13 | 2 | |
2002/2003 | 5 | 1 | |
2003/2004 | 9 | 0 | |
2007/2008 | 2 | 0 | |
2008/2009 | 8 | 2 | |
Łącznie | 53 | 7 |
Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Gol na | Wynik | Rozgrywki |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 3 czerwca 2000 | Ta’ Qali, Malta | Malta | 2:1 | Zwycięstwo | mecz towarzyski |
2. | 28 lutego 2001 | Birmingham, Anglia | Hiszpania | 3:0 | Zwycięstwo | mecz towarzyski |
3. | 1 września 2001 | Monachium, Niemcy | Niemcy | 5:1 | Zwycięstwo | eliminacje do mundialu 2002 |
4. | 15 czerwca 2002 | Niigata, Japonia | Dania | 3:0 | Zwycięstwo | eliminacje do mundialu 2002 |
5. | 22 maja 2003 | Durban, RPA | Południowa Afryka | 2:1 | Zwycięstwo | mecz towarzyski |
6. | 28 marca 2009 | Londyn, Anglia | Słowacja | 4:0 | Zwycięstwo | mecz towarzyski |
7. | 6 czerwca 2009 | Ałmaty, Kazachstan | Kazachstan | 4:0 | Zwycięstwo | eliminacje do mundialu 2010 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.