Epidemia gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
W Afryce Zachodniej w latach 2014–2016 trwała epidemia gorączki krwotocznej Ebola, która wybuchła w Gwinei i rozprzestrzeniła się na kolejne kraje. Światowa Organizacja Zdrowia podzieliła kraje, w których – w trakcie trwania epidemii – wystąpiły przypadki choroby na dwie kategorie: te, w których zachorowania szerzyły się w rozmiarach epidemicznych (Gwinea, Liberia i Sierra Leone), oraz te, w których odnotowano pierwsze przypadki zachorowań lub zasięg epidemii był ograniczony (Mali, Nigeria, Senegal, Hiszpania, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Włochy)[4][5].
Globalny zasięg gorączki krwotocznej Ebola | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Rodzaj zdarzenia |
epidemia gorączki krwotocznej Ebola | ||
Data | |||
Ofiary śmiertelne |
11 315 na 28 637 przypadków zakażenia (do 27 grudnia 2015 włącznie)[3] | ||
8,622209°N 10,063854°W | |||
|
Do 27 grudnia 2015 włącznie odnotowano przynajmniej 28 637 przypadków zakażenia, z których 15 249 zostało potwierdzonych laboratoryjnie. 11 315 chorych zmarło[3]. Wiele organizacji, w tym Centers for Disease Control and Prevention, Komisja Europejska i Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej, przekazało wsparcie finansowe i medyczne, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się epidemii. Na terenach objętych epidemią nieśli pomoc członkowie organizacji humanitarnych takich jak Lekarze bez Granic, Czerwony Krzyż i Samaritan's Purse[6]. Jest to największa do tej pory epidemia gorączki krwotocznej Ebola zarówno pod względem liczby zachorowań, jak i liczby przypadków śmiertelnych[7][8][9].
8 sierpnia 2014 Dyrektor Generalny Światowej Organizacji Zdrowia ogłosił, że epidemia stanowi sytuację zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (ang. Public Health Emergency of International Concern, PHEIC)[10][11].
26 sierpnia 2014 WHO zostało oficjalnie zawiadomione przez ministerstwo zdrowia Demokratycznej Republiki Konga o wybuchu epidemii gorączki krwotocznej Ebola w tym państwie[12]. Łącznie zostało zidenfikowanych 66 przypadków choroby; 49 chorych zmarło[13]. 21 listopada 2014 WHO ogłosiło, że epidemia w tym kraju wygasła[14]. Wybuch epidemii w Demokratycznej Republice Konga nie był powiązany z epidemią w Afryce Zachodniej[15][16].
30 września 2014 WHO otrzymało potwierdzenie, że odnotowano pierwszy przypadek zakażenia wirusem w Stanach Zjednoczonych[17], a 6 października 2014 w Europie (w Hiszpanii)[18]. 17 października WHO wydała oświadczenie o wygaśnięciu epidemii w Senegalu, 20 października w Nigerii[19][20] i 2 grudnia w Hiszpanii[21]. 23 października odnotowano pierwszy przypadek choroby w Mali[22], 29 grudnia 2014 w Wielkiej Brytanii[23] i 12 maja 2015 we Włoszech[24][5]. 21 grudnia 2014 wygasła epidemia w Stanach Zjednoczonych[25][23], 18 stycznia 2015 w Mali[26], 7 marca 2015 w Wielkiej Brytanii[27] i 20 lipca we Włoszech[28]. 9 maja 2015 WHO ogłosiła zakończenie epidemii w Liberii[29][30], 7 listopada w Sierra Leone[31] i 29 grudnia w Gwinei[3]. 29 czerwca 2015 w Liberii odnotowano kolejne przypadki zakażenia[32]. 3 września 2015 WHO ponownie ogłosiła zakończenie epidemii w Liberii[33]. 19 listopada 2015 w Liberii wykryto kolejne 3 przypadki zakażenia wirusem[34], a 14 stycznia 2016 ponownie zakończyła się epidemia w tym kraju[35].
25 stycznia 2016 Dyrektor Generalny Światowej Organizacji Zdrowia, Margaret Chan stwierdziła, że zostały przerwane wszystkie drogi szerzenia się pierwotnej epidemii. Jednak ze względu na to, że występują nowe ogniska choroby, WHO jeszcze nie ogłasza zakończenia epidemii[36]. 29 marca 2016 WHO ogłosiła, że epidemia nie stanowi już sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym[37].
23 listopada 2014 łączna liczba potwierdzonych laboratoryjnie przypadków zakażenia wirusem przekroczyła 10 tysięcy[38], a 24 maja 2015 15 tysięcy[39]. 14 stycznia 2016 Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła koniec epidemii wirusa Ebola[2]. Jednak kilka godzin później media poinformowały o kolejnym śmiertelnym przypadku w Sierra Leone[40][41].