Funt palestyński
oficjalna waluta Mandatu Palestyny (1927-1949), Izraela (1948-1952), Transjordanii (1927-1949) i Cypru (1942) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Funt palestyński (ang. Palestine pound; arab. جنيه فلسطيني; hebr. (א"י) פוּנְט פַּלֶשְׂתִינָאִי, funt palestina’i (E.J.)) – waluta będąca oficjalnym środkiem płatniczym w Mandacie Palestyny w latach 1927–1948, Transjordanii (1927–1949) i Izraelu (1948–1952), a także tymczasowo na Cyprze (1942).
Awers banknotu o nominale jednego funta palestyńskiego | |
Symbol |
£P |
---|---|
Państwo |
Mandat Palestyny (1927-1948) |
Bank centralny |
Palestine Currency Board (Mandat Palestyny) |
Mennica |
Royal Mint (Mandat Palestyny) |
Podział |
1 funt = 1000 milów (Mandat Palestyny, Izrael) |
Banknoty |
500 milów, 1 funt, 5, 10, 50, 100 funtów (Mandat Palestyny) |
Monety |
1 mil, 2 mile, 5, 10, 20, 50, 100 milów (Mandat Palestyny) |
W okresie mandatu za politykę pieniężną odpowiadała Palestine Currency Board. Emitowała ona banknoty o nominałach: 500 milów, 1 funt, 5, 10, 50 i 100 funtów. Emitowane monety były w następujących nominałach: 1 mil, 2 mile, 5, 10, 20, 50 i 100 milów.
Po powstaniu Izraela emitentem banknotów, na podstawie specjalnej umowy z rządem, został Anglo-Palestine Bank. Na banknotach stosowano zmienioną, hebrajską nazwę waluty, a nie oficjalną z czasów mandatu brytyjskiego. Nominały obejmowały: 500 milów, 1 funta, 5, 10 i 50 funtów. W przypadku monet wyemitowano tylko jeden nominał 25 milów.
W Transjordanii funt został zastąpiony w 1949 roku dinarem, w Izraelu w 1952 roku funtem izraelskim, a na Cyprze w 1942 roku powrócono do funta cypryjskiego.