Loading AI tools
polski historyk, doktor nauk humanistycznych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gwidon Zalejko (ur. 1 maja 1962 w Wolsztynie, zm. 4 sierpnia 2001 w Poznaniu) – polski historyk, doktor nauk humanistycznych specjalizujący się w historii historiografii i metodologii historii, wykładowca Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. W latach osiemdziesiątych rozpracowywany i represjonowany kolporter wydawnictw tzw. drugiego obiegu[2], nauczyciel akademicki, od początku lat dziewięćdziesiątych jeden z pionierów na rynku reklamy w Poznaniu.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1962 |
Data i miejsce śmierci |
4 sierpnia 2001 |
Doktor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia historiografii, metodologia historii | |
Alma Mater | |
Doktorat |
10 maja 1993 – historia |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu |
Zakład |
Zakład Historii Nowożytnej do XVIII wieku i Metodologii Historii |
Okres zatrudn. |
1987–1993 |
Badawczo zajmował się studiami nad historiografią radziecką, biografistyką historyczną, studiami nad transformacją ustrojową do kapitalizmu. Był autorem ok. 30 artykułów naukowych w języku polskim, angielskim, hiszpańskim i rosyjskim[1]. Studia nad historiografią radziecką koncentrował wokół problemu genezy ustroju kapitalistycznego i jego dyfuzji z Anglii na inne kontynenty[3]. Równocześnie w latach osiemdziesiątych XX wieku analizował problemy transformacji ustrojowej od ustroju socjalistycznego do kapitalizmu i demokracji[4]. Konsekwencją jego zainteresowań transformacją było włączenie się po upadku PRL do budowy gospodarki rynkowej, w szczególności na rynku reklamy w Poznaniu. W środowisku historyków, polonistów, dydaktyków historii trwałe znaczenie zachowują jego teksty na temat społecznej i edukacyjnej funkcji wiedzy historycznej[5][6].
W latach 1980–1985 studiował historię na UAM. W 1985 roku obronił przygotowaną pod kierunkiem prof. Jerzego Topolskiego pracę magisterską pt. Metodologiczne problemy biografistyki historycznej[1].
W latach 1983–1985 brał udział w tworzeniu i kolportowaniu wydawnictw NSZZ „Solidarność”. Został aresztowany[7], wszczęto w jego sprawie śledztwo, którego materiały zostały zgromadzone w Oddziałowym Archiwum IPN w Poznaniu[1].
Nie mógł znaleźć pracy, zatrudnił się jako stróż i pomocnik w zakładzie krawieckim. W 1987, mimo kłopotów z SB został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Historii Nowożytnej do końca XVIII wieku i Metodologii Historii przez Jerzego Topolskiego. W latach 1985–1992 uczestniczył w pracach Interdyscyplinarnego Zespołu Badawczego Przejścia Międzyformacyjnego przy Katedrze Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, prowadzonych przez profesora Andrzeja Zybertowicza. 10 maja 1993 roku obronił przygotowany pod kierunkiem prof. Topolskiego doktorat „Historiografia radziecka po II wojnie światowej o genezie kapitalizmu”[8][9], która zakończyła etap naukowej aktywności akademickiej[1].
Później zaczął pracę w agencjach reklamowych, m.in. dla agencji JUST stworzył kampanię reklamową Zielono mi. W 1996 założył własną agencję reklamową TRES. Został redaktorem pisma społeczno-gospodarczego „Na zachód od Warszawy”[1].
Zmarł w sierpniu 2001 roku, został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[1].
Na Otrycie, niedaleko Chaty Socjologa, otwarto 9 sierpnia 2003 roku przystanek na jego cześć – ul. Gwidona 39 (od liczby przeżytych lat). Było to miejsce, które w latach 80. często odwiedzał[10][11].
Jego biblioteka została rozproszona, jednak jego książki zostały oznaczone ekslibrisami.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.