HMS E40
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HMS E40 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1914–1916. Budowę rozpoczęła firma Palmers Shipbuilding and Iron Co. w Jarrow, a został dokończony w Armstrong Whitworth, Newcastle upon Tyne. Okręt został wodowany 18 maja 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 1 maja 1917. Pierwszym dowódcą został Lt. G.D. Sharp.
HMS E20 bliźniaczy do E40 | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Palmers Shipbuilding and Iron Co., Jarrow |
Położenie stępki |
grudzień 1914 |
Wodowanie |
9 listopada 1916 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
1 maja 1917 |
Wycofanie ze służby |
14 grudnia 1921 |
Los okrętu |
sprzedany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
673 tony (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzła na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działo 76 mm | |
Załoga |
31 |
Od 1916 roku należał do Dziesiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (10th Submarine Flotilla) stacjonującej na rzece Tees[1].
14 grudnia 1921 roku okręt został sprzedany firmie Petersen & Albeck[2].