Halldór Kiljan Laxness
pisarz islandzki, noblista / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Halldór Kiljan Laxness (właśc. Halldór Guðjónsson; ur. 23 kwietnia 1902 w Reykjavíku, zm. 8 lutego 1998 w Gljúfrasteinn koło Mosfellsbær na zach. wybrzeżu Islandii) – pisarz islandzki, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1955.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Nagrody | |||
| |||
|
Chociaż urodził się w stolicy Islandii Reykjavíku, to wychował się na farmie Laxness, od której wziął swój pseudonim artystyczny. W 1919 rozpoczął podróż po Europie (Skandynawia, Niemcy), przeszedł na katolicyzm i osiadł w klasztorze w Luksemburgu. Rozczarowany ascetycznym życiem, zwrócił się ku socjalizmowi. Odwiedził Kanadę, a potem USA, gdzie próbował sił jako scenarzysta w Hollywood. Za wyznawane poglądy komunistyczne groziła mu deportacja, wkrótce sam wyjechał do Niemiec. W 1955 otrzymał literacką Nagrodę Nobla, kilka lat później powrócił do kraju.
Laxness napisał 51 powieści. Był autorem licznych wierszy i artykułów prasowych. Stworzył między innymi:
- cykle powieści z życia ludu islandzkiego: Salka Valka, Światłość świata, Niezależni,
- trylogię historyczną Dzwon Islandii,
- powieść nacjonalistyczno-pacyfistyczną Sprzedana wyspa: Powieść satyryczna (pierwotnie w isl.: Atómstödin, dosłownie "Stacja/baza atomowa"),
- powieść o cechach realizmu magicznego Duszpasterstwo koło lodowca (isl.: Kristnihald undir jökli, (dosłownie "Chrześcijaństwo u podnóża lodowca"),
- dramaty, poezje, eseje.