Hippolyt Kempf

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hippolyt Kempf pojawił się 24 marca 1984 roku w zawodach Pucharu Świata w Štrbskim Plesie. Zajął wtedy 37. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Pierwsze pucharowe punkty zdobył dopiero blisko dwa lata później, 4 stycznia 1986 roku w Schonach, zajmując piętnaste miejsce w Gundersenie. W sezonie 1985/1986 punktował jeszcze tylko raz, 28 lutego w Lahti zajmując ósme miejsce, co w klasyfikacji generalnej dało mu 25. miejsce.

Przełom w karierze Kempfa nastąpił w sezonie 1986/1987. Siedmiokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów, przy czym już w drugich zawodach cyklu, 30 grudnia 1986 roku w Oberwiesenthal nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył. Na podium stanął także 3 stycznia 1987 roku w Schonach, gdzie w Gundersenie zajął trzecie miejsce. We wszystkich swoich startach punktował, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej uplasował się na trzeciej pozycji, za Torbjørnem Løkkenem z Norwegii oraz Hermannem Weinbuchem z RFN. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku indywidualnie zajął szóstą pozycję, a wspólnie z kolegami z reprezentacji był piąty w zawodach drużynowych.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Osiągnął tam największy sukces w swojej karierze. W konkursie indywidualnym zajął trzecie miejsce w skokach i do biegu przystąpił ze stratą ponad minuty do prowadzącego Klausa Sulzenbachera z Austrii. Na trasie biegu był jednym z najszybszych zawodników, co pozwoliło mu wyprzedzić wszystkich rywali i sięgnąć po złoty medal. Jest to pierwszy i jak dotąd jedyny złoty olimpijski medal wywalczony w kombinacji norweskiej przez reprezentanta Szwajcarii. Na tych samych igrzyskach wraz z Fredym Glanzmannem i Andreasem Schaadem zdobył także srebrny medal w sztafecie. Po skokach Szwajcarzy zajmowali dopiero szóste miejsce, tracąc do prowadzących reprezentantów RFN blisko 5 minut, jednak w biegu Szwajcarzy byli zdecydowanie najszybsi, co pozwoliło im wyprzedzić cztery inne sztafety. Na mecie do zwycięzców stracili tylko 3,4 sekundy. W rywalizacji pucharowej w pięciu startach czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym 23 stycznia 1988 roku wywalczył jedyne podium, zajmując drugie miejsce w Seefeld. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie czwarte miejsce.

Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 1988/1989. Pięć razy znalazł się w czołowej dziesiątce, na podium stając trzy razy: 7 stycznia w Schonach i 25 marca w Thunder Bay był najlepszy, a 14 stycznia 1989 roku w Reit im Winkl był drugi w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej ponownie był trzeci, tym razem wyprzedzili go tylko Norweg Trond-Arne Bredesen i Klaus Sulzenbacher. Na mistrzostwach świata w Lahi w 1989 roku Kempf zajął w konkursie indywidualnym czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Bredesenem o 25 sekund. W sztafecie Szwajcarzy w tym samym składzie co w Calgary po skokach znajdowali się poza czołową piątką zawodów. Ponownie jednak dobra postawa na trasie biegowej pozwoliła im awansować na drugie miejsce. Na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad minutę, a ostatecznie trzecich reprezentantów NRD wyprzedzili o zaledwie 4,1 sekundy.

W sezonie 1989/1990 tylko raz stanął na podium zawodów pucharowych. Miało to miejsce 16 grudnia 1989 roku w Sankt Moritz, gdzie zwyciężył w Gundersenie. Poza tym jeszcze dwukrotnie uplasował się w czołowej dziesiątce, co pozwoliło mu zająć dziesiątą pozycję w klasyfikacji generalnej. Lepiej zaprezentował się w kolejnym sezonie, kiedy trzykrotnie stawał na podium, choć żadnego z konkursów nie wygrał. W 6 z 8 konkursów punktował, pięciokrotnie znajdując się w czołowej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej dało mu to czwarte miejsce. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991 roku nie zdobył medalu. Indywidualnie był siódmy, ponownie awansując w biegu o kilka pozycji. W sztafecie Szwajcarzy w porównaniu z poprzednimi startami wypadli słabo, zajmując dopiero dziewiąte miejsce, tracąc do zwycięzców ponad 6 minut.

W sezonach 1991/1992 i 1992/1993 ani razu nie stanął na podium. Najbliżej tego celu był 4 stycznia 1992 roku w Schonach, gdzie zajął czwarte miejsce. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął odpowiednio 14. i 23. miejsce. Wystąpił w tym czasie na jednej dużej imprezie - igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Nie osiągnął tam jednak sukcesów, indywidualnie zajmując 26. miejsce (po skokach był dopiero 36.), a wraz z kolegami w sztafecie zdołał zająć dziesiątą pozycję. Nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku.

Na podium zawodów Pucharu Świata wrócił dopiero w ostatnich zawodach sezonu 1993/1994, 19 marca 1994 roku w Thunder Bay, gdzie zwyciężył w Gundersenie. Punktował także we wszystkich poprzednich startach, choć w dziesiątce znalazł się jeszcze tylko dwa razy. Wystarczyło to jednak do zajęcia ósmej pozycji w klasyfikacji generalnej. W lutym 1994 roku Kempf wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. W zawodach indywidualnych awansował z dziewiątego miejsca po skokach na szóste na mecie biegu. Ponadto Szwajcarzy w składzie: Jean-Yves Cuendet, Andreas Schaad i Hippolyt Kempf zdobyli brązowy medal w sztafecie. Na trzecim miejscu znaleźli się już po skokach. Do biegu przystąpili ze stratą 7:30 minuty do prowadzących Japończyków oraz blisko 2:30 minuty do drugich Norwegów. Mieli jednak bezpieczną przewagę nad zajmującymi czwarte miejsce Estończykami wynoszącą ponad 2 minuty. Na mecie biegu w czołowej czwórce zmieniły się różnice czasowe, jednak sztafety dobiegły w kolejności, którą zajmowały po skokach.

Po zakończeniu sezonu 1993/1994 postanowił zakończyć karierę.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
2.	24 lutego	1988	Calgary	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[1]	1:20:46,0	+3,4	RFN
1.	28 lutego	1988	Calgary	Gundersen K-90/15 km	38:16,8	-	-
26.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+5:56,4	Fabrice Guy
10.	17 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[2]	1:23:36,6	+10:01,9	Japonia
3.	17 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[3]	1:21.51,8	+7:48,1	Japonia
6.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+3:45,3	Fred Børre Lundberg

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
6.	13 lutego	1987	Oberstdorf	Gundersen K-90/15 km	423,80 pkt	-4,65 pkt	Torbjørn Løkken
5.	14 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[4]	1261,94 pkt	-64,02 pkt	RFN
4.	18 lutego	1989	Lahti	Gundersen K-90/15 km	37:10,7	+3:29,6	Trond Einar Elden
2.	24 lutego	1989	Lahti	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[4]	1:24:21,7	+1:44,3	Norwegia
7.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	Gundersen K-90/15 km	41:00,6	+2:25,5	Fred Børre Lundberg
9.	8 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[3]	1:21:22,5	+17:51,0	Austria

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Więcej informacji Nr, Data ...

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	30 grudnia 1986	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	429,250 pkt	1.	-	-
2.	3 stycznia 1987	Schonach	Gundersen K90/15 km	421,875 pkt	3.	-8,270 pkt	Hubert Schwarz
3.	23 stycznia 1988	Seefeld	Gundersen K90/15 km	?	3.	?	Klaus Sulzenbacher
4.	7 stycznia 1989	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
5.	14 stycznia 1989	Reit im Winkl	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Trond-Arne Bredesen
6.	25 marca 1989	Thunder Bay	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
7.	16 grudnia 1989	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
8.	29 grudnia 1990	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	?	3.	+1:37,7	Klaus Sulzenbacher
9.	5 stycznia 1991	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1:22,4	Fred Børre Lundberg
10.	12 stycznia 1991	Bad Goisern	Gundersen K90/15 km	?	2.	+59,8	Klaus Sulzenbacher
11.	19 marca 1994	Thunder Bay	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-