Hyperia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hyperia (Hyperia galba) - żyjący w Morzu Bałtyckim drobny obunóg. Jego cechą charakterystyczną jest duża głowa z wielkimi, czerwonawymi oczami złożonymi, przypominającymi oczy much czy ważek nie tylko budową, ale i wielkością. Ciało w czerwone plamki, wyróżnia się zwartością i jest dość wysokie. Czułki samców są znacznie dłuższe, niż samic; obie płcie różnią się też nieco proporcjami ciała. Długość do 1,2 cm u samców i 2 cm u samic (w Bałtyku do 0,5 cm).[3][4]
Hyperia galba[1] | |||
(Montagu, 1815) | |||
Samica hyperii | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd |
Hyperiidea | ||
Infrarząd |
Physocephalata | ||
Nadrodzina |
Phronimoidea | ||
Rodzina |
Hyperiidae | ||
Rodzaj |
Hyperia | ||
Synonimy | |||
| |||
|
Hyperia zamieszkuje przez większość życia jamy gastralne meduz, głównie chełbii i bełtwy[3]. Zwyczajowi temu skorupiak ten zawdzięcza niemiecką nazwę "kiełża meduzowego" (Quallenflohkrebs)[potrzebny przypis]. Zimą hyperia prowadzi życie w toni wodnej, stanowiąc pospolity składnik planktonu, lub też bytuje na dnie. Rozmnażanie się ma miejsce w okresie jesienno-letnim.[4]
Hyperia jest gatunkiem arktycznym. W Morzu Bałtyckim występuje w wodach głębszych, zimniejszych i bardziej zasolonych. Zamieszkuje ona również duże obszary północnego Atlantyku i Spokojnego. Spotykana jest we wszystkich morzach europejskich, oprócz Czarnego i Azowskiego.[3][4]
W Bałtyku można spotkać czasem nieco podobną metopę[4].