Loading AI tools
polski prawnik, romanista, rektor Uniwersytetu Warszawskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Koschembahr-Łyskowski (ur. 3 lutego 1864 w Żelichowie, zm. 10 stycznia 1945 w Milanówku) – polski prawnik cywilista, romanista, członek Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, profesor doktor habilitowany, rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1923–1924).
Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1864 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 stycznia 1945 |
Zawód, zajęcie | |
Tytuł naukowy | |
Alma Mater | |
Uczelnia |
Uniwersytet we Fryburgu (Szwajcaria), Uniwersytet Lwowski, Uniwersytet Warszawski |
Stanowisko |
rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1923–1924) |
Odznaczenia | |
Urodził się 3 lutego 1864 roku na Pomorzu, w Żelichowie, w ziemiańskiej rodzinie Mateusza, właściciela majątku Żelichowo, i Marii Malwiny z Poleskich. W 1884 roku ukończył z odznaczeniem gimnazjum w Chojnicach. Studiował prawo na Uniwersytecie w Berlinie. Szczególnie interesował się prawem rzymskim i przedmiotami historyczno-prawnymi. W rok po ukończeniu studiów, w 1888 roku uzyskał stopień doktora praw. Rozpoczął pracę zawodową jako referendarz Najwyższego Trybunału w Berlinie. Habilitował się prawdopodobnie w 1894 roku. 1 kwietnia 1895 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego prawa rzymskiego Uniwersytetu we Fryburgu w Szwajcarii[1], tam też pewien czas był dziekanem Wydziału Prawa, 1 stycznia 1897 roku został tamże profesorem zwyczajnym. 1 października 1900 roku objął katedrę prawa rzymskiego na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie też od 1908 roku pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa[2]. W 1910 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a od 1914 roku – członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
1 lutego 1915 roku objął kierownictwo katedry na Uniwersytecie Warszawskim. Na uczelni tej w latach 1923–1924 pełnił funkcję rektora, a w kolejnym roku – funkcję prorektora. W pracach Komisji Kodyfikacyjnej był autorem jednego z projektów prawa zobowiązań, uczestniczył też w pracach podkomisji prawa rodzinnego i spadkowego, był wiceprezydentem Komisji. Reprezentował Polskę w wielu międzynarodowych organizacjach prawniczych. W 1930 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego, a w 1934 roku uniwersytetu w Nancy[2].
W latach 20. i 30. XX wieku mieszkał w Domu Profesorów przy ul. Nowy Zjazd 5 w Warszawie. Należał do Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów Uniwersytetu Warszawskiego. Od 31 sierpnia 1935 roku przeszedł w stan spoczynku.
W czasie II wojny światowej mieszkał w Milanówku, opracowywał statut federacji państw środkowej Europy.
Od 1902 roku był mężem Stefanii z Przyłuskich, z którą miał córkę Marię Ludwikę i syna Józefa Marię, prawników.
Zmarł 10 stycznia 1945 roku w Milanówku, i tam został pochowany. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 345-3-6)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.