Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ino (gr. Ἰνώ Inṓ, łac. Ino) – w mitologii greckiej królewna tebańska, córka Kadmosa i Harmonii, druga żona beockiego króla Orchomenos Atamasa, macocha Fryksosa i Helle, matka Learchosa i Melikertesa.
Ino rzucająca się w morze z Melikertesem (barokowa rzeźba Pierre Graniera w parku wersalskim) | |
mityczna królowa Orchomenos | |
Jako żona | |
---|---|
Dane biograficzne | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Dzieci |
Melikertes |
Pragnąc pozbyć się swych pasierbów, najpierw doprowadziła do zmarnowania sparzonego wrzątkiem ziarna siewnego i wywołanej tym klęski nieurodzaju, a następnie sfałszowała orzeczenie wyroczni delfickiej, wymuszając na małżonku złożenie przebłagalnej ofiary z jego dzieci. Ich matka Nefele zesłała im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który uniósł rodzeństwo, ratując im życie.
Ostatecznie zemstę na niej wywarła Hera, która zazdrosna o Dionizosa, syna Semele, pozostającego pod opieką Ino i Atamasa, zesłała na króla atak szału, w którym zabił Learchosa, gdy Ino wraz z młodszym Melikertesem ratowała się ucieczką, w końcu rzucając się do morza. Oboje zostali tam zamienieni w dobroczynne bóstwa morskie – Leukoteę i Palajmona. Mit ten Eurypides wykorzystał w (niezachowanej w całości) tragedii Ino[1].
Nieliczne były jej przedstawienia w greckim malarstwie wazowym. Twórcą kantaty zatytułowanej jej imieniem był Johann Christian Bach.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.