Iwaniacka Przełęcz
przełęcz w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Iwaniacka Przełęcz (1461 m[1], według wcześniejszych pomiarów 1459[2] lub 1457[3] m) – przełęcz w Tatrach Zachodnich pomiędzy Kominiarskim Wierchem (1829 m) i Suchym Wierchem Ornaczańskim (1835 m) w grzbiecie Ornaku. Wschodnie stoki poniżej przełęczy to Dolinka Iwanowska, stoki zachodnie to Dolina Iwaniacka. Na przełęczy znajduje się niewielka polana[4]. W widocznej z polany Smytniańskiej Grani widoczne są liczne turnie i skały[3].
Widok z Grzesia na Iwaniacką Przełęcz, ponad przełęczą widoczny Ciemniak | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
1461 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
49°13′55,8″N 19°50′10,0″E | |||
|
Iwaniacka Przełęcz znajduje się dokładnie na linii łączącej 3 głębokie przełęcze: Bobrowiecką Przełęcz (po drugiej stronie Doliny Chochołowskiej), Iwaniacką i Tomanową Przełęcz (po drugiej stronie Doliny Kościeliskiej). Jest to rozległe, silnie wgłębione siodło zbudowane z miękkich łupków i dolomitów, pochodzących z dolnego triasu. Dawniej rozciągały się z niej rozległe widoki na Dolinę Tomanową, Ciemniaka, Smreczyński Wierch, Kamienistą i bardzo bliskie stąd południowe stoki Kominiarskiego Wierchu. W wyniku zarastania lasem widoki stają się coraz bardziej ograniczone. Nazwa przełęczy pochodzi od położonej na zachodnich zboczach polany Iwanówka[5].
Iwaniacka Przełęcz stanowi najpraktyczniejsze połączenie pomiędzy Doliną Kościeliską i Doliną Chochołowską[2]. Podejście na przełęcz od schroniska na Hali Ornak trwa 1:15 h, od Doliny Chochołowskiej 1:20 h[4].
Na stoku Ornaku, nieco poniżej Iwaniackiej Przełęczy występuje roślina bagno zwyczajne, na niżu Polski gatunek pospolity, ale w Karpatach rzadki[6].
W XIX wieku poniżej przełęczy eksploatowano panabaz (rudę) zawierającą miedź, a następnie rudę żelaza[7].