Józef Karol Lubomirski
marszałek wielki koronny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Karol Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1660, zm. 15 grudnia 1702) – marszałek wielki koronny, marszałek nadworny koronny, koniuszy wielki koronny. V ordynat ostrogski, starosta lubomelski w 1688 roku[1], starosta olsztyński[2].
Ten artykuł dotyczy marszałka wielkiego koronnego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Szreniawa bez Krzyża | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
1638 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Aleksander Dominik Lubomirski |
Ochrzczony został 29 VII 1661, rodzicami chrzestnymi byli Anna z Czartoryskich Tarłowa, wojewodzina lubelska, i Daniel Wieteski. O jego młodości nic nie wiemy[3]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa krakowskiego w 1674 roku[4].
W 1683 został koniuszym koronnym, w 1692 marszałkiem nadwornym koronnym, w 1702 marszałkiem wielkim koronnym. Był jednym z najbogatszych ludzi w I Rzeczypospolitej, posiadał 1000 wsi, a dzięki małżeństwu z Teofilą Zasławską wszedł w posiadanie w 1683 roku Ordynacji Ostrogskiej.
Poseł sejmiku zatorskiego na sejm zwyczajny 1688 roku, poseł sejmiku bracławskiego na sejm nadzwyczajny 1688/1689 roku[5].
5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[6].