Jerzy Markiewicz

Jerzy Jan Markiewicz (ur. 2 marca 1928 w Biłgoraju, zm. 3 marca 2015 w Lublinie^[1]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, historyk, publicysta, żołnierz AK (ps. Junior).

Jerzy Markiewicz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1928 Biłgoraj
Data i miejsce śmierci	3 marca 2015 Lublin
Doktor habilitowany nauk prawnych
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Doktorat	1968 UMCS
Habilitacja	1981 UMCS
Nauczyciel akademicki
uczelnia	Katedra Prawa Sądowego Polski na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim KUL
Odznaczenia

Życiorys

Syn Jana i Heleny z Modrzejewskich. W 1951 uzyskał tytuł magistra prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1968 otrzymał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Od 1981 doktor habilitowany nauk humanistycznych UMCS. 15 czerwca 2001 został mianowany profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i objął kierownictwo nad Katedrą Prawa Sądowego Polski Na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim.

W latach 1955–2001 wykonywał zawód adwokata, do 1958 w Lublinie a następnie do 30 września 2001 w Biłgoraju. Pełnił funkcję kierownika Zespołu Adwokackiego, dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie i członka Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie.

Członek kilku towarzystw naukowych i wieloletni członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie i Okręgowej w Lublinie. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMCS^[2].

Autor ponad 150 pozycji naukowych i publicystycznych z dziedziny historii najnowszej. Prace te w szczególności dotyczą dziejów Południowej Lubelszczyzny a zwłaszcza Zamojszczyzny oraz polskiego podziemia partyzanckiego na tych terenach w latach 1939–1945.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzancki, odznaką „Akcja Burza” i odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”, złotą odznaką adwokatury PRL^[3].

Żonaty z Teresą (dwóch synów). Pochowany na cmentarzu komunalnym na Majdanku^[3] (kwatera S7K2-9-16)^[4].

Grób Jerzego Markiewicza na cmentarzu komunalnym na Majdanku

Publikacje

• Nie dali ziemi skąd ich ród, Lublin 1967;
• Partyzancki kraj, Lublin 1980;
• Paprocie zakwitły krwią partyzantów, Lublin 1987
• O wielkich bitwach w Puszczy Solskiej w czerwcu 1944 roku, Warszawa 1962
• Odpowiedzialność zbiorowa ludności polskiej powiatu biłgorajskiego podczas okupacji hitlerowskiej
• Bataliony Chłopskie w obronie Zamojszczyzny
• Bitwy pod Wojdą, Zaborecznem i Różą, 1957
• Powstanie Zamojskie 1942–1943, Lublin 2004
• Powiatowa Delegatura Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Biłgoraju 29 VII 1944 – 8 VIII 1944 r., Biłgoraj 2006.
• Szkoły partyzanckiej walki. O szkoleniu wojskowym w Batalionach Chłopskich., Warszawa 1979 (praca habilitacyjna)
• Przestępstwa przeciwko rodzinie w Kodeksie Karzącym Królestwa Polskiego z 1918 roku, Lublin 2006,
• Znaczenie badań nad przysłowiami dla nauk społeczno–prawnych, Lublin 1956.
• Dzieje Biłgoraja, Lublin 1985.