Jerzy Tadeusz Wróbel
polski chemik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski chemik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Tadeusz Wróbel (ur. 29 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 2011 tamże[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych o specjalności alkaloidy, chemia organiczna, chemia połączeń naturalnych, związki heterocykliczne[2], członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
| Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 2011 |
| profesor doktor habilitowany nauk chemicznych | |
| Specjalność: alkaloidy, chemia organiczna, chemia połączeń naturalnych, związki heterocykliczne | |
| Doktorat |
1957 |
| Habilitacja |
1960 |
| Profesura |
1968 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
Członek rzeczywisty (1980), |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1946–1993 |
| prodziekan (1965–1969) i dziekan (1969–1972) Wydziału Chemii UW, dyrektor Instytutu Podstawowych Problemów Chemii UW (1968–1972) | |
| Odznaczenia | |
   | |
Urodził się w inteligenckiej rodzinie Antoniego i Zofii z domu Kruś. Ukończył szkołę podstawową, a następnie Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, w 1941 uzyskał w nim maturę na tajnych kompletach[3]. Od roku 1942 studiował na tajnym Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. W czasie powstania warszawskiego był więziony w koszarach SS przy ul. Rakowieckiej. Ze względu na ciężką chorobę we wrześniu 1944 został zwolniony i przeniesiony do szpitala w Milanówku. Od listopada 1944 do wyzwolenia przebywał w Poroninie.
Od 1945 w Łodzi podjął studia chemiczne, najpierw na Uniwersytecie, a potem na Politechnice. Studia ukończył w kwietniu 1949 otrzymując tytuł magistra inżyniera chemika[3]. Od września 1946 pracował w Katedrze Chemii Organicznej Politechniki Łódzkiej początkowo jako asystent (do 1951), później na stanowisku adiunkta (1951–1953). W maju 1953 został służbowo przeniesiony do Warszawy i rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Organicznej na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1957 uzyskał stopień doktora, a w 1960 na podstawie pracy „Struktura i przeobrażenia chemiczne niektórych alkaloidów indolowych” habilitację. W 1968 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1975 został profesorem zwyczajnym. Był członkiem PZPR[4]. W latach 1965–1969 był prodziekanem Wydziału Chemii UW i dziekanem w latach 1969–1972. Od 1968 do 1972 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Chemii UW. Od 1973 członek korespondent, od 1980 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk[5]. Wcześniej pracował na Politechnice Łódzkiej i w jednostkach Polskiej Akademii Nauk oraz był radcą w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego. W latach 1984–1989 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Nauk Chemicznych PAN.
Należał także do Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Polskiej Partii Robotniczej oraz do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1948)[3].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera D24-5-5)[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
