Loading AI tools
polska malarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna Stasiak (ur. 2 marca 1965 w Łodzi[1][2]) – polska pedagog, doktor habilitowana i profesor sztuk plastycznych, artystka malarka[3], organizatorka i kuratorka wystaw. Wykładowca w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[2][3][4]. Uczyła również na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie[3].
Data i miejsce urodzenia |
2 marca 1965 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
profesor sztuk plastycznych, malarka, pedagog |
Alma Mater |
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Sztuk Pięknych |
Odznaczenia | |
Absolwentka malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[2][4]. Dyplom z malarstwa uzyskała w 1989 w pracowni profesora Janusza Kaczmarskiego[2]. Dwa lata później ukończyła studia podyplomowe w The Ruskin School od Drawing and Fine Art w Oksfordzie pod kierunkiem profesora Stephena Farthinga[2][5].
Po studiach, w latach 1991-1994 pracowała w Liceum Plastycznym w Warszawie[5], w okresie od 1992 do 1996 związana ze szkołą rysunku przy Fundacji „Dziecko i Sztuka”[5]. Od 1996 asystentka w Instytucie Wychowania Artystycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie a następnie adiunkt Pracowni Malarstwa i Rysunku Katedry Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego[5].
Od 2006 pracuje w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[5].
Współautorka (wraz z Jackiem Antonim Zielińskim) serii podręczników „Świat Sztuki” do nauczania w szkole podstawowej i gimnazjum (Warszawa 2009, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne)[6].
W 1996 założyła autorską Galerię In Spe[5], działającą początkowo w lokalu przy ulicy Pięknej 16B[7] a następnie organizującą wystawy gościnnie. Galeria ma na swoim koncie między innymi zorganizowanie (razem z Anną Wrońską) wystawy prac Janusza Kaczmarskiego "Wizerunki własne – autoportrety, wnętrza, martwe natury" w galerii Krypta u Pijarów w Krakowie w 2000 roku[8], oraz (wspólnie z Katarzyną Kasprzak-Stamm) wystawy „Gwasze, akwarele, rysunki Andrzeja Wróblewskiego. Inedita” w Muzeum Teatralnym Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie w lutym 2002 roku[9].
Kuratorka i organizatorka projektu wystawy i konferencji w Warszawie (razem z Magdaleną Durdą-Dymitruk) „Jikihitsu. Sygnatura artysty. Obecność tradycji japońskiej we współczesnej sztuce polskiej” w czerwcu 2019 roku[10].
Na początku malowała kompozycje figuralne, przedstawienia samotnej postaci na neutralnym, ciemnym tle. Inspiracją dla jej prac jest poezja (namalowała serię portretów rosyjskich poetów), filozofia, a także pejzaż i sztuka Warmii[12]. Jej obrazy po 1998 roku to głównie przedstawienia wyobrażonego pejzażu z pojawiającymi się w nim figurami, jak na obrazach z cyklu „Wędrowca” czy „Krzyżmaka[13]”. Od 2010 roku maluje wyłącznie na jedwabiu[5]. Tematy jej wielkoformatowych malowideł to nadal wątki pejzażowe (np. cykl „Mosty”)[14] a także inspiracje podróżami na wschód (cykl „Małpy”, 2010-15, „Morze Wewnętrzne”, 2017-2019)[15][16].
Uhonorowana m.in.[1]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.