Loading AI tools
baseballista amerykański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joseph Paul DiMaggio[uwaga 1] (ur. 25 listopada 1914, zm. 8 marca 1999) – amerykański baseballista, zawodnik zespołu New York Yankees.
zapolowy | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Joseph Paul DiMaggio | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Joltin Joe, The Yankee Clipper | ||||
Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1914 | ||||
Data i miejsce śmierci |
8 marca 1999 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
3 maja 1936 | ||||
Ostatni występ |
30 września 1951 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,325 | ||||
Home runy |
361 | ||||
Uderzenia |
2214 | ||||
RBI |
1537 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
Baseball Hall of Fame | |||||
Rok wprowadzenia |
1955 | ||||
Głosów |
88,8% (3. głosowanie) | ||||
Metoda elekcji | |||||
Strona internetowa |
Był ósmym z dziewięciu dzieci sycylijskich emigrantów, którzy osiedlili się w Stanach Zjednoczonych[1]. Jego ojciec Zio Pepe był rybakiem[1].
Zawodową karierę rozpoczął w 1932 w zespole niższej ligi San Francisco Seals. W pierwszym sezonie występował na pozycji łącznika, w trzech kolejnych na pozycji zapolowego[2]. W Major League Baseball zadebiutował 3 maja 1936 w drużynie New York Yankees. W debiutanckim sezonie zdobył 29 home runów, a jego średnia uderzeń wyniosła 0,323; w tym samym sezonie i trzech kolejnych Yankees wygrali World Series[3]. W 1939 DiMaggio został wybrany MVP American League. Dwa lata później ustanowił rekord 56 kolejnych meczów, w którym przynajmniej raz zaliczył uderzenie i po raz drugi został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[3].
Kariera DiMaggio została przerwana na trzy lata podczas II wojny światowej, na której służył w Siłach Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych[1]. Do zawodowego baseballu powrócił w 1946, rok później został po raz trzeci wybrany MVP. Przed zakończeniem kariery w 1951 z drużyną New York Yankees zwyciężył w World Series jeszcze sześć razy[3].
W noweli Ernesta Hemingwaya Stary człowiek i morze był wspominany przez głównego bohatera Santiago jako „wielki DiMaggio”[4].
Jego nazwisko jest wymienione w piosenkach: „Vogue” Madonny[5], „Mrs. Robinson” duetu Simon & Garfunkel[6], „We Didn’t Start the Fire” Billy’ego Joela, „Joe DiMaggio's Glove” zespołu Asia i „A Sight for Sore Eyes” Toma Waitsa[7].
W 1939 ożenił się z aktorką Dorothy Arnold, która po czterech latach małżeństwa zażądała rozwodu, oskarżając męża o okrutne traktowanie[8]. Mieli syna Joe juniora[9]. Od 14 stycznia do 27 października 1954 był drugim mężem aktorki Marilyn Monroe[10][11], która w trakcie rozprawy rozwodowej oskarżała go o przemoc psychiczną i fizyczną[12].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× MVP American League | 1939, 1941, 1947 | [13] |
13× All-Star | 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941, 1942, 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951 | [14] |
9× zwycięzca w World Series | 1936, 1937, 1938, 1939, 1941, 1947, 1949, 1950, 1951 | [15] |
Major League Baseball All-Century Team | [16] | |
Baseball Hall of Fame | od 1955 | [17] |
# 5 zastrzeżony przez Yankees | 1952 | [18] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.