José Mendes Cabeçadas

José Mendes Cabeçadas Júnior, znany też jako Mendes Cabeçadas (ur. 19 sierpnia 1883 w Loulé, zm. 11 czerwca 1965 w Lizbonie) – admirał, prezydent i premier Portugalii. Sprawował urząd jako dziewiąty prezydent Portugalii (a pierwszy Drugiej Republiki Portugalskiej) i jednocześnie premier tego kraju pomiędzy 31 maja i 19 czerwca 1926 r. Z przekonania republikanin, brał udział zarówno w utworzeniu Pierwszej Republiki Portugalskiej w 1910 r., jak i jej zlikwidowaniu po przewrocie z 28 maja 1926 r.

José Mendes Cabeçadas Junior

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1883 Loulé
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1965 Lizbona
9. Prezydent Portugalii
Okres	od 31 maja 1926 do 19 czerwca 1926
Poprzednik	Bernardino Machado
Następca	Manuel Gomes da Costa
Premier Portugalii
Okres	od 31 maja 1926 do 19 czerwca 1926
Poprzednik	António Maria da Silva
Następca	Manuel Gomes da Costa
Odznaczenia

Studiował na Politechnice Lizbońskiej i w Szkole Morskiej, kończąc je w 1902 r. Wracając z Mozambiku na pokładzie krążownika Adamastor, znalazł się w gronie inicjatorów buntu, jaki miał miejsce podczas rewolucji republikańskiej 1910 r.^[1]. Powstałe rządy republiki rozczarowały go jednak i w 1926 r. stanął na czele lizbońskich sił wkrótce po tym, jak Gomes da Costa zapoczątkował w Bradze zamach stanu.

Prezydent Bernardino Machado 31 maja powierzył mu funkcję premiera, a następnie złożył swój urząd. Mendes Cabeçadas uważał, że możliwe jest ograniczenie władzy dotychczas rządzącej Partii Demokratycznej przy zachowaniu dotychczasowego porządku konstytucyjnego, co zostało źle przyjęte przez pozostałych rewolucjonistów z Gomesem da Costą i Óscarem Carmoną na czele. Mendes Cabeçadas został zmuszony do ustąpienia ze stanowiska 19 czerwca 1926 r., zrzekając się urzędów na rzecz Gomesa da Costy. W latach 1926–1930 (do czasów rządów Unii Narodowej) był równocześnie ministrem wielu urzędów m.in. sprawiedliwości, obrony, marynarki, rolnictwa, kolonii i spraw zagranicznych.

W czasie rządów autorytarnego reżimu Nowego Państwa (port. Estado Novo) António de Oliveira Salazara uczestniczył w działaniach opozycji, podpisał także wiele listów protestacyjnych i manifestów przeciwko dyktaturze. W 1947 r. uwięziono go pod zarzutem spisku przeciw rządowi^[2].

Był żonaty z Marią das Dores Formosinho Vieira, z którą miał cztery córki.

Odznaczenia

• Wielki Mistrz Trzech Orderów (ex officio)^[3]
• Wielki Mistrz Wojskowego Orderu Wieży i Miecza (ex officio)^[3]
• Wielki Mistrz Wojskowego Orderu Chrystusa (ex officio)^[3]
• Wielki Mistrz Wojskowego Orderu Avis (ex officio)^[3]
• Wielki Mistrz Wojskowego Orderu Świętego Jakuba od Miecza (ex officio)^[3]
• Oficer Wojskowego Orderu Wieży i Miecza – 1926^[4]
• Komandor Wojskowego Orderu Avis – 1919^[4]
• Srebrne Medale Przykładnego Prowadzenia (medalhas de Prata de Comportamento Exemplar)^[1]