Kornowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kornowie – rodzina wrocławskich wydawców, księgarzy i drukarzy w XVIII – XX w. Założona przez Johanna Jacoba Korna firma wydawała publikacje przeznaczone głównie dla krajów Europy Wschodniej, zwłaszcza Polski. Syn Johanna, Wilhelm Gottllieb, wydawał polskie podręczniki, uruchomił w I Rzeczypospolitej składy księgarskie w Warszawie, Lwowie i Poznaniu. Był dostawcą książek dla Stanisława Augusta Poniatowskiego i Uniwersytetu Wileńskiego.
- Członkowie rodziny związani z branżą księgarską i wydawniczą:
- Johann Jacob Korn (1702–1756), pochodzący z okolic Koburga w ówczesnym księstwie Wettynów starszej linii, protoplasta rodu i założyciel firmy, wydawca najstarszej i najdłużej wychodzącej gazety wrocławskiej Schlesische Zeitung
- Johann Friedrich Korn (1736–1802), syn Johanna Jacoba; wydawca i antykwariusz
- Wilhelm Gottlieb Korn (1739–1806), syn Johanna Jacoba i jego spadkobierca; księgarz i wydawca
- Johann Gottlieb Korn (1765–1837), syn Wilhelma Gottlieba i jego spadkobierca; księgarz i wydawca
- Julius Korn (1799–1837), syn Johanna Gottlieba i jego spadkobierca; wydawca dzieł i czasopism niemieckich, dbał o rozwój techniczny firmy
- Heinrich von[3] Korn (1829-1907), syn Juliusa i jego spadkobierca; właściciel także papierni[4] na wówczas podwrocławskim Zakrzowie (dziś w granicach miasta); współzałożyciel m.in. Śląskiego Muzeum Rzemiosła Artystycznego i innych instytucji kulturalnych
- Richard von Bergmann-Korn (1885-1945), Dr fil., mjr w st. sp., wnuk Heinricha, ostatni właściciel firmy; założyciel Bergstadtverlag
- nie związani z rodową firmą Johanna Jacoba
- Friedrich Wilhelm Korn, syn Wilhelma Gottlieba
- Julian Ferdinand Korn, syn Wilhelma Gottlieba
- Adolf Carl Korn (1820-1902), syn Juliana Ferdinanda; lekarz w Argentynie
- Aleksander Korn (1860-1936), syn Adolfa Carla; lekarz i polityk argentyński
- Marie von Korn (1866 – 1955), córka Heinricha[5][6][7].
Heinrich von Korn stał się patronem jednej z wrocławskich ulic (dziś - aleja Kromera), wiodącej w kierunku Psiego Pola. W okolicach Psiego Pola, w dzisiejszym osiedlu Pawłowice Kornowie nabyli w 1891 majątek[8] (dziś mieści się w nim Ponadregionalne Rolnicze Centrum Kongresowe w Pawłowicach Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, w 1996 roku został on wpisany do rejestru zabytków). Jeszcze w roku 1867 Heinrich Korn nabył inny pałac na Dolnym Śląsku, w Siedlimowicach[9]. Dewizą rodową Kornów była łacińska sentencja CANDIDE ET CAUTE (zacnie i przezornie); inskrypcja tej treści widnieje nad portalem pałacu w Pawłowicach oraz nad portalem ruiny pałacu w Siedlimowicach.