Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Koszykowa 54
budynek w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Koszykowa 54, dawniej IPC Business Centre[1] lub Ilbau Pax Centre (IPC)[2] – budynek biurowy znajdujący się przy ul. Koszykowej 54 i ul. Poznańskiej 2/4 w Warszawie.
Remove ads
Charakterystyka
Budynek biurowy na rogu ulic Koszykowej i Lwowskiej został zaprojektowany w 1991 roku przez pracownie architektoniczne SAP Projekt i Ilbau Austria[1]. Głównymi architektami byli Ivo Majorinc, Barbara Targowska i Janusz Targowski[1]. Za konstrukcję odpowiedzialny był Jerzy Błażeczek[1]. Budynek powstał w latach 1992–1993[1]. Inwestorami byli: Bank Handlowy, BRE Bank, Jetro, Seagran, Jones Lang LaSalle, SCA, Monlycke i Ambasada Południowej Afryki[1].
Budynek powstał w miejscu neomodernistycznej narożnej kamienicy nr 54, którą zburzono w latach 70. XX wieku w celu poszerzenia odcinka ulicy Koszykowej u zbiegu z ul. Lwowską[2][3].
W momencie oddania do użytkowania biurowiec wyróżniał się nowoczesnymi ówcześnie systemami wentylacji, klimatyzacji, łączności satelitarnej i ochrony przeciwpożarowej[2].
W latach 2012–2013 przeprowadzono modernizację budynku, która m.in. obejmowała zmianę wyglądu elewacji, w tym podziałów przeszkleń[2].
Najemcami powierzchni biurowej są m.in. Ambasada Południowej Afryki[4], British Council[5], Sollers Consulting[6] i Konsulat Generalny Republiki Kosowa[7].
Remove ads
Architektura
Podsumowanie
Perspektywa
Kubatura budynku to 50 148 m³, powierzchnia całkowita 15 722 m², użytkowa 11 677 m²[1], z czego powierzchnia handlowa to ok. 1 000 m²[8]. Zaprojektowano 41 miejsc parkingowych[1].
Budynek ma 8 kondygnacji nadziemnych i 3 podziemne[1]. Składa się z dwóch części (A i B) z osobnymi recepcjami[9] pod adresami Koszykowa 54 i Poznańska 2/4 przedzielonych ulicą Piękną przebiegającą pod łącznikiem[10]. Elementem wyróżniającym architekturę budynku jest zaokrąglony, przeszkolony narożnik[2]. Ma on nawiązywać do ozdobnych, narożnych wykuszy projektowanych w XIX wieku w kamienicach[2].
Urbanista Andrzej Kiciński ocenił jako najbardziej interesującą elewację północną, a zaokrąglony narożnik budynku nazwał banalnym, pomimo tego że dynamizuje krajobraz[11]. Zwrócił także uwagę na rozprzestrzenianie się tego typu architektury w Warszawie w tym okresie, w której używano kontrastujących materiałów np. szkło i kamień by nadać wrażenia nowoczesności (jak budynek Ilmet czy Pekao Tower) i nazwał je systemem „post-illbau”[11]. Biurowiec jest też przykładem upowszechnienia się tendencji do stosowania w Warszawie zaokrąglonych narożników, jak w budynkach Zielna Point i Centrum Królewska[11]. Jeremi Królikowski na łamach miesięcznika „Architektura murator” porównał wygląd budynku do statku kosmicznego UFO[12].
Budynek został ujęty w książce Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej „Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90.”, nominowanej do Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy 2022, wśród 94 wyselekcjonowanych i opisanych obiektów w Warszawie, które najpełniej ukazują styl architektoniczny, trendy i różnorodność architektoniczną tego okresu w stolicy[2]. Został wybrany przez Martę Leśniakowską do katalogu 800 budynków z ogólnej liczby ok. 20 000 z okresu od początku do sierpnia 1998, które są najbardziej reprezentatywne dla Warszawy[13] i 230 budynków (z ogólnej liczby 450) z lat 1989–2001, które najlepiej oddają styl architektoniczny tego przedziału czasowego lub są cenne z punktu widzenia artystycznego i architektonicznego[1]. Zdjęcie budynku znajduje się wśród 14 innych, obok np. pałacu Na Wyspie, pałacu w Wilanowie, hotelu Bristol, czy Intraco II w „Encyklopedii Warszawy”, ilustrujących hasło dotyczące architektury w Warszawie[14]. Budynek został w niej wymieniony z nazwy także przy haśle dotyczącym ulicy Poznańskiej[14]. Znalazł się również w katalogu wystawy „Plany na przyszłość” z 2000 roku wśród przykładów przemian architektonicznych stolicy poprzednich 10 lat[15].
Remove ads
Galeria
|
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads