Krążowniki ciężkie typu New Orleans
Amerykańskie krążowniki traktatowe / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Krążowniki ciężkie typu New Orleans – typ amerykańskich krążowników ciężkich z okresu międzywojennego i II wojny światowej, składający się z siedmiu okrętów, budowanych w latach 1930–1937. Stanowiły trzeci typ amerykańskich krążowników ciężkich zaprojektowanych w ramach ograniczeń narzuconych traktatem waszyngtońskim z 1922 roku.
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Wejście do służby |
1934 | ||
Wycofanie |
1947 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
konstrukcyjna: 11 515 ton | ||
Długość |
LOA: 179 metrów | ||
Szerokość |
18,82 metra | ||
Zanurzenie |
762 cm | ||
Napęd |
8 kotłów | ||
Prędkość |
konstrukcyjna: 32,7 węzła | ||
Załoga |
1100 oficerów i marynarzy | ||
Uzbrojenie |
1945: | ||
|
Były oryginalnie następcami jednostek typu Northampton, powstałymi jako część planowanego programu dużej rozbudowy floty. W reakcji jednak na przeszacowanie wyporności swoich poprzedników, jednostki New Orleans chronione były silniejszym opancerzeniem. Odpowiadając ograniczeniom narzuconym umowami międzynarodowymi, krążowniki traktatowe tego typu miały wyporność standardową 9950 ton, uzbrojone zaś były w dziewięć dział artylerii głównej kalibru 203 mm. Przy projektowaniu tych okrętów w zakresie ochrony biernej po raz pierwszy wprowadzono koncepcję stref odporności. Konstrukcja tych jednostek stała się projektem bazowym dla wszystkich późniejszych przedwojennych i większości wojennych konstrukcji amerykańskich ciężkich krążowników.
Wszystkie jednostki tego typu wzięły udział w działaniach wojennych podczas II wojny światowej, uczestnicząc we wszystkich większych bitwach morskich wojny na Pacyfiku, prowadziły także operacje na obszarze Atlantyku. USS „Astoria”, „Quincy” oraz „Vincennes” zostały zatopione 9 sierpnia 1942 roku w bitwie koło wyspy Savo w trakcie kampanii na wyspach Salomona, pozostałe okręty zakończyły służbę w United States Navy wkrótce po wojnie.