Latarnia morska Les Eclaireurs
latarnia morska w Argentynie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Latarnia morska Les Eclaireurs – latarnia morska w Kanale Beagle w archipelagu Ziemi Ognistej w Argentynie.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Prowincja | |||
Miejscowość |
w pobliżu Ushuaia | ||
Wysokość wieży |
11[1] m | ||
Wysokość światła |
22,5[1] m n.p.m. | ||
Zasięg światła | |||
Charakterystyka światła |
białe i czerwone, błysk co 5 s[1] | ||
Data budowy |
1918–1919 | ||
Data uruchomienia |
23 grudnia 1920 | ||
54°52′18″S 68°05′00″W | |||
|
Latarnia została uruchomiona w 1920 roku po rozpoznaniu przeprowadzonym w 1918 roku[1][2]. Światło znajduje się na szczycie ceglanej, stożkowatej wieży o wysokości 11 m, ustawionej na jednej ze skalistych wysepek Islotes les Éclaireurs (z francuskiego „wysepki zwiadowców”). Wieża jest pomalowana w trzy pasy, czerwony, biały i czerwony. Osłona latarni jest czarna[2]. Latarnia jest zautomatyzowana i zasilana energią słoneczną[1].
Jest ona nazywana przez operatorów wycieczek „latarnią na końcu świata” i często fotografowana przez turystów odwiedzających pobliskie miasto Ushuaia. Nazwa ta pochodzi od tytułu powieści Juliusza Verne’a „Latarnia na końcu świata”, chociaż inspiracją dla autora była w rzeczywistości starsza latarnia morska San Juan de Salvamento, położona na Wyspie Stanów[2].