Let’s Talk About Love (album Céline Dion)
album Céline Dion / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Let’s Talk About Love (album Céline Dion)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Let’s Talk About Love – piąty anglojęzyczny studyjny album Céline Dion, wydany 15 listopada 1997 roku. Po ogromnym sukcesie poprzedniej płyty Falling into You, piosenkarka postanowiła pójść za ciosem i nagrała sequel tego albumu. Płytę Let’s Talk About Love nagrywano w Londynie, Nowym Jorku oraz Los Angeles. Na krążku gościnnie z Dion zaśpiewali: Barbra Streisand (Tell Him), Bee Gees (Immortality), Luciano Pavarotti (I Hate You Then I Love You), Carole King oraz sir George Martin (The Reason), Bryan Adams (Let’s Talk About Love) i pochodząca z Jamajki piosenkarka Diana King (Treat Her Like a Lady). Dzięki tej płycie oraz singlom z niej pochodzącym Dion została obsypana nagrodami m.in. Grammy, American Music Awards, Billboard Music Awards czy World Music Awards.
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Céline Dion | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek | ||||
Długość |
74:35 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Walter Afanasieff, David Foster, Humberto Gatica, Corey Hart, George Martin, Billy Pace, Tony Renis, Ric Wake[1] | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Na początku album miał nazywać się The Reason, w ostatniej chwili nazwę zmieniono na Let’s Talk About Love. W ostatniej chwili z tracklisty albumu usunięto także wyprodukowaną przez Jima Steimana kompozycję Is Nothing Scared i zastąpiono ją utworem Where Is the Love. Różnorodna brzmieniowo płyta zawiera kilka coverów m.in. When I Need You Leo Sayera, Love Is on the Way Billy’ego Portera czy Let’s Talk About Love Jana-Jacques’a Goldmana. Z kolei utwór Amar Haciendo el Amor jest hiszpańskojęzyczną adaptacją nagranej przez Billy’ego Manna w 1996 roku piosenki You Only Love Once.
Pierwszym singlem z albumu był nagrany w duecie z Barbrą Streisand utwór Tell Him. Jednak dopiero po wydaniu ballady My Heart Will Go On będącej motywem przewodnim filmu Titanic o płycie zrobiło się bardzo głośno. Utwór na początku 1998 roku wdarł się szturmem na pierwsze miejsca list przebojów na całym świecie nie schodząc z nich przez blisko pół roku. Piosenkę nagrodzono Oscarem w kategorii Najlepsza oryginalna piosenka filmowa oraz nagrodą Grammy w kategorii Piosenka roku. Z albumu poza Stanami Zjednoczonymi wydano także nagraną z Bee Gees kompozycję Immortality. W wybranych europejskich krajach ukazał się singel z piosenką The Reason oraz Treat Her Like a Lady zaś w Japonii Be the Man. Z płyty wydano także trzy single promocyjne: Miles to Go (Before I Sleep) (w Kanadzie), I Hate You Then I Love You (we Włoszech) oraz When I Need You (w Brazylii).
Krążek jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów lat 90. w Europie, gdzie został certyfikowany przez IFPI jako dziewięciokrotnie platynowy. Certyfikat wkrótce powinien zostać odnowiony, gdyż fizyczna sprzedaż płyty na starym kontynencie sięgnęła 10 milionów egzemplarzy. W Stanach Zjednoczonych płyta osiągnęła status dziesięciokrotnej platyny za ponad 10 milionów sprzedanych kopii. Album był w Stanach drugim najlepiej sprzedającym się krążkiem w 1997 roku. Z kolei w Kanadzie oraz w Japonii sprzedaż sięgnęła rekordowego poziomu ponad 1,5 mln egzemplarzy. W obu tych krajach płyta otrzymała certyfikat diamentowej płyty.