muzeum sztuki we Lwowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego, do 1998 Lwowska Galeria Obrazów (ukr.Львівська національна галерея мистецтв ім. Бориса Возницького) – jedno z największych muzeów we Lwowie, posiadające ok. 50 tys. eksponatów w kilkunastu oddziałach we Lwowie i poza nim. Powstało na bazie przedwojennej miejskiej galerii obrazów oraz włączonych w okresie okupacji radzieckiej Lwowa innych galerii i zbiorów kościelnych i prywatnych, które do wybuchu II wojny światowej znajdowały się w jurysdykcji państwa polskiego.
Szybkie fakty Państwo, Obwód ...
Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego
Львівська національна галерея мистецтв імені Бориса Возницького
1907 – zakup dużej kolekcji Jana Jakowicza (ok. 400 obrazów, w tym obrazy Rafaela, Rembrandta, Rubensa, Van Dyke, Velasqueza, Ribeiry, Watteau i innych)
1914 – umieszczenie galerii przy ul. Ossolińskich 3, w pałacu zakupionym od znanego historyka, pisarza i kolekcjonera Władysława Łozińskiego, zbudowanym w 1873 dla hrabiny I. Dzieduszyckiej
1938 – kolejne dary dla galerii: Leona Pinińskiego i Konstantego Brunickiego. W obawie przed wojną w galerii zdeponowano szereg prywatnych kolekcji z okolic Lwowa, złożonych tam głównie przez arystokrację i ziemiaństwo polskie
1940 - po rozkazie okupacyjnych władz sowieckich nastąpiła reorganizacja muzeów, w wyniku której m.in. Ossolineum straciło swój status prawny Zakładu Narodowego i zostało znacjonalizowane ze wszystkimi zbiorami, stając się filią Akademii Nauk Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Do miejskiej galerii obrazów włączono zbiory sztuki z Muzeum Lubomirskich, z Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Biblioteki Baworowskich, Bractwa Stauropigijskiego, Muzeum Historycznego oraz prywatnych kolekcji Dzieduszyckich, Gołuchowskich, Sapiehów, tym samym likwidując te muzea a ich zbiory rozpraszając w wyniku braku organizacji
w okresie okupacji niemieckiej ukryto część kolekcji w piwnicy domu i pomieszczeniach katedry ormiańskiej, lecz 225 obrazów, pośród których znajdowały się: Autoportret Rembrandta i Portret damy Gossarta, zostały wywiezione przez Niemców na Zachód
W czasie drugiej okupacji sowieckiej (od lipca 1944) zaczęto prowadzić barbarzyńską akcję „oczyszczania zbiorów muzealnych i bibliotecznych z dzieł szkodliwych”, prowadzoną przez L. O. Lubczyka z Muzeum Sztuki Ukraińskiej. Akcja ta polegał na utworzeniu zbiorów specjalnych w których gromadzono polskie malarstwo, książki, zabytkową broń, niepoprawną ideologicznie grafikę itd. a potem je bezpowrotnie niszczono. Celem tego "przedsięwzięcia" było zatarcie śladów wielowiekowej kulturowej obecności Polski na tych terenach
po zakończeniu II wojny światowej radzieckie władze zorganizowały nowe oddziały w galerii: rosyjskiej sztuki przedrewolucyjnej i sztuki narodów ZSRR
po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, muzeum pozostaje w gestii władz ukraińskich
2009 - uzyskała statut narodowej.
2013 - 12 kwietnia 2013 roku Ministerstwo Kultury Ukrainy wydało rozporządzenie o nadaniu Lwowskiej Galerii Sztuki imienia jej długoletniego dyrektora Borysa Woźnickiego[1].
galeria sztuki Europejskiej XIX i XX w. – ul. Stefanyka (d. Ossolińskich) 3
galeria sztuki Europejskiej XIV i XVIII w. – pałac Potockich – ul. Kopernika 15