Mateja Svet

Mateja Svet (ur. 16 sierpnia 1968 w Lublanie) – słoweńska narciarka alpejska reprezentująca barwy Jugosławii, srebrna medalistka olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.

Mateja Svet

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1968 Lublana
Klub	SD Novinar
Wzrost	158 cm
Debiut w PŚ	Sezon 1983/84
Pierwsze punkty w PŚ	15.01 1984, Maribor (15. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	13.03 1985, Lake Placid (2. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jugosławia Igrzyska olimpijskie srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (slalom) Mistrzostwa świata złoto Vail 1989 slalom srebro Crans-Montana 1987 slalom gigant brąz Crans-Montana 1987 supergigant brąz Crans-Montana 1987 slalom brąz Vail 1989 slalom gigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Sugarloaf 1984 slalom gigant Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1987/1988 2. miejsce 1988/1989 2. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1985/1986 Zakończenie kariery: 1990 r.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Mateja Svet pojawiła się w sezonie 1983/1984. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 15 stycznia 1984 roku w Mariborze, zajmując piętnaste miejsce w slalomie. Był to jedyny start sezonu, w którym zdobyła punkty, w efekcie zajęła 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1984 roku zdobyła złoty medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf, wyprzedzając Diann Roffe z USA oraz swą rodaczkę, Veronikę Šarec. W tym samym roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 23. miejsce w gigancie oraz piętnaste w slalomie.

Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 13 marca 1985 roku w Lake Placid, gdzie była druga w gigancie. W zawodach tych lepsza okazała się tylko Diann Roffe. W sezonie 1984/1985 punktowała jeszcze kilkukrotnie, jednak nie stawała już na podium. W klasyfikacji generalnej zajęła tym razem 31. pozycję. Na początku lutego 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując trzynaste miejsce w gigancie. Kolejne podia wywalczyła w sezonie 1985/1986. Dokonała tego pięciokrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 8 lutego w Wysokich Tatrach oraz 22 marca 1986 roku w Bromont wygrywała giganty. W klasyfikacji generalnej była siódma, a w klasyfikacji giganta zajęła trzecie miejsce za Vreni Schneider ze Szwajcarii oraz Traudl Hächer z RFN.

Mistrzostwa świata w Crans-Montana w 1987 roku przyniosły jej pierwsze medale w kategorii seniorek. Najpierw wywalczyła brąz w supergigancie, ulegając jedynie dwóm Szwajcarkom: Marii Walliser i Micheli Figini. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w gigancie, plasując się o 0,56 sekundy za Vreni Schneider i o 1,73 sekundy przed Walliser. Na koniec zdobyła brązowy medal w slalomie, przegrywając tylko z Eriką Hess ze Szwajcarii oraz Austriaczką Roswithą Steiner. W zawodach pucharowych na podium stawała czterokrotnie, za każdym razem na drugim miejscu, dwukrotnie w gigancie i po jednym razie w supergigancie i slalomie. Ostatecznie sezon 1986/1987 ukończyła na siódmej pozycji, w klasyfikacji giganta byłą szósta, a w slalomie dziewiąta.

Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1987/1988, który zakończyła na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała pięciokrotnie, z czego trzy razy wygrywała: 30 i 31 stycznia w Kranjskiej Gorze kolejno w gigancie i slalomie oraz 3 marca 1988 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrała kolejnego giganta. W klasyfikacji giganta zdobyła swoją jedyną Małą Kryształową Kulę, a w klasyfikacji slalomu była ósma. W 1988 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wystąpiła w trzech konkurencjach. Najpierw zajęła 20. miejsce w supergigancie, a następnie była czwarta w gigancie, przegrywając walkę o brązowy medal z Marią Walliser o 0,08 sekundy. Dwa dni później wystartowała w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Vreni Schneider 0,40 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła czwarty czas, co dało jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie na podium rozdzieliła Schneider oraz Christę Kinshofer z RFN.

Svet startowała jeszcze przed dwa kolejne lata, utrzymując miejsce w światowej czołówce. W tym czasie łącznie siedmiokrotnie stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc dwa zwycięstwa: 20 stycznia 1990 roku w Mariborze oraz 5 lutego 1990 roku w Veysonnaz była najlepsza w gigantach. W sezonie 1988/1989 była szósta w klasyfikacji generalnej, a rok później uplasowała się jedną pozycję niżej. W obu sezonach zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji giganta, ustępując kolejno Vreni Schneider i Anicie Wachter. Ostatni raz na podium stanęła 14 marca 1990 roku w Klövsjö, gdzie była trzecia w gigancie. W lutym 1989 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Vail, gdzie wywalczyła złoty medal w slalomie. Był to pierwszy w historii złoty medal w narciarstwie alpejskim wywalczony przez zawodniczkę z Jugosławii. Cztery dni później Svet zdobyła także brązowy medal w gigancie, w którym uległa tylko Vreni Schneider oraz Francuzce Carole Merle. Na tych samych mistrzostwach zajęła także czwarte miejsce w kombinacji, przegrywając walkę o podium ze Szwajcarką Brigitte Oertli.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Jugosławii, w tym jedenaście złotych: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986, 1987, gigancie w latach 1986-1988 i 1990, slalomie w latach 1985, 1987 i 1990 oraz kombinacji 1987 roku. Trzykrotnie wybrana najlepszą sportsmenką Jugosławii: w 1986, 1987 i 1989 roku oraz siedmiokrotnie wybierana najlepszą sportsmenką Słowenii w latach 1984-1990. W lecie 1990 roku ogłosiła zakończenie kariery. Jako powód podała zmęczenie stylem życia zawodowego sportowca^[1].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
23.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98	+5,24	Debbie Armstrong
15.	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	+4,38	Paoletta Magoni
20.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03	+2,93	Sigrid Wolf
4.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	+1,31	Vreni Schneider
2.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	+1,68	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
13.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53	+2,44	Diann Roffe
DNF1[2]	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	-	Perrine Pelen
3.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17	+1,06	Maria Walliser
2.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	+0,56	Vreni Schneider
3.	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	+1,09	Erika Hess
4.	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	+30,21 pkt	Tamara McKinney
1.	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88	-	-
23.[3]	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46	+2,22	Ulrike Maier
3.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37	+2,55	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
1.	21 lutego	1984	Sugarloaf	Gigant	2:23,08	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1983/1984: 86.
• sezon 1984/1985: 31.
• sezon 1985/1986: 7.
• sezon 1986/1987: 7.
• sezon 1987/1988: 6.
• sezon 1988/1989: 6.
• sezon 1989/1990: 7.

Zwycięstwa w zawodach

1. Wysokie Tatry – 8 lutego 1986 (gigant)
2. Bromont – 22 marca 1986 (gigant)
3. Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant)
4. Kranjska Gora – 31 stycznia 1988 (slalom)
5. Saalbach – 3 marca 1988 (gigant)
6. Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant)
7. Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant)

Pozostałe miejsca na podium

1. Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
2. Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
3. Saint-Gervais – 26 stycznia 1986 (slalom) – 3. miejsce
4. Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant) – 2. miejsce
5. Park City – 29 listopada 1986 (gigant) – 2. miejsce
6. Saalbach-Hinterglemm – 5 stycznia 1987 (gigant) – 2. miejsce
7. Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
8. Mellau – 11 stycznia 1987 (slalom) – 2. miejsce
9. Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 2. miejsce
10. Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 2. miejsce
11. Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant) – 2. miejsce
12. Mellau – 8 stycznia 1989 (slalom) – 2. miejsce
13. Furano – 4 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce
14. Shiga Kōgen – 8 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce
15. Klövsjö – 14 marca 1990 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)]. (ang.).