Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Młot bojowy, także obuch – jedna z najstarszych form broni obuchowej używana od czasów prehistorycznych do średniowiecza. Składał się z jednego lub dwóch bijaków o różnym kształcie, kamiennych, później metalowych, osadzonych na trzonie, zwykle drewnianym o długości 60 cm – 2 m. Używany był − zarówno przez piechotę, jak i rycerstwo (w tym drugim przypadku najczęściej jako broń jednoręczna) − i służył głównie do rozbijania uzbrojenia ochronnego przeciwnika[1].
Od młota bojowego wywodzą się prawdopodobnie różne typy młotów rycerskich (np. nadziak), ulepszonych w XV i XVI wieku, o ostrych uformowanych bijakach, przystosowanych do walki z przeciwnikiem ubranym w kolczugę. Bijaki kształtem przypominały masywny dziób, dla którego we Francji broń tę zwano bec-de-corbin (wroni dziób) lub bec-de-faucon (sokoli dziób)[2].
Piechota szwajcarska do XVI wieku używała młotów bojowych osadzonych na długich, nawet 2-metrowych drzewcach[3].
W mitologii skandynawskiej występuje jako boski młot Thora – Mjølner, popularny jako symbol religijny, amulet, a także godło heraldyczne.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.