Obóz dla internowanych w Radzimiu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obóz dla internowanych w Radzimiu (niem. Internierungslager Resmin) – prowizoryczny obóz koncentracyjny dla mieszkańców Krajny, utworzony przez niemiecki Selbstschutz na terenie majątku ziemskiego Radzim nieopodal Kamienia Krajeńskiego, funkcjonujący od połowy września do połowy grudnia 1939.
Odpowiedzialny | |
---|---|
Rozpoczęcie działalności |
wrzesień 1939 |
Zakończenie działalności |
grudzień 1939 |
Terytorium | |
Miejsce | |
Pierwotne przeznaczenie |
majątek ziemski |
Liczba podobozów |
1 |
Liczba więźniów |
jednorazowo do 1000 |
Narodowość więźniów | |
Liczba ofiar |
co najmniej 113 |
Komendanci |
Werner Sorgatz |
Upamiętnienie |
cmentarz |
brak współrzędnych |
Do obozu dla internowanych w Radzimiu trafiali mieszkańcy powiatu sępoleńskiego oraz sąsiednich powiatów, aresztowani w pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji w związku z tzw. akcją „etnicznego oczyszczania przedpola”. W Radzimiu byli oni głodzeni, zmuszani do wyczerpującej pracy i poddawani nieludzkiemu traktowaniu. Wielu uwięzionych w obozie Polaków i Żydów zamordowano na terenie majątku lub wywieziono na stracenie do Rudzkiego Mostu. Podczas powojennych ekshumacji odnaleziono w Radzimiu zwłoki 113 osób zamordowanych jesienią 1939 roku. Część źródeł podaje, że liczba ofiar mogła sięgać nawet kilku tysięcy. Internierungslager Resmin jest uznawany za jedno z największych miejsc kaźni ludności polskiej na terenie powiatu sępoleńskiego w okresie II wojny światowej. Bywa także określany mianem „obozu zniszczenia”.