Oryks arabski
gatunek ssaka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oryks arabski[3] (Oryx leucoryx[4]) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, który dawniej występował w środowisku stepowym i pustynnym Bliskiego Wschodu (ostatnia sztuka na wolności zginęła w 1972 roku).
Oryx leucoryx[1] | |||
(Pallas, 1777) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
oryks arabski | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
| |||
| |||
|
Umaszczenie oryksa arabskiego jest prawie białe, z ciemnymi plamami na głowie i kończynach. Długość ciała 1,53–2,35 m; długość ogona 0,45–0,9 m; wysokość w kłębie 0,9–1,4 m; masa ciała 100–210 kg[5].
Liczebność tej dużej antylopy wskutek niekontrolowanych polowań spadła na początku lat 60. XX wieku do 100–120 osobników. W 1962 roku w ogrodzie zoologicznym w Phoenix (USA) przeprowadzono więc eksperyment hodowlany: trzy schwytane oryksy skrzyżowano z osobnikami żyjącymi dotąd w ogrodach zoologicznych, dzięki czemu odtworzono stado dzikich zwierząt, które następnie wypuszczono na wolność.