Paul Accola

Paul Accola (ur. 20 lutego 1967 w Davos) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Paul Accola

Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1967 Davos
Klub	SC Davos
Wzrost	176 cm
Pierwsze punkty w PŚ	17.01 1988, Bad Kleinkirchheim (8. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	6.12 1988, Sestriere (3. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (kombinacja) Mistrzostwa świata srebro Vail 1989 kombinacja brąz Vail 1999 kombinacja brąz St. Anton 2001 kombinacja Mistrzostwa świata juniorów srebro Jasná 1985 kombinacja brąz Jasná 1985 slalom Puchar Świata Kryształowa Kula 1991/1992 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1991/1992 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1991/1992 2. miejsce 1989/1990 Puchar Świata (Slalom) 2. miejsce 1991/1992 Puchar Świata (Gigant) 3. miejsce 1991/1992 Zakończenie kariery: 2005 r.
Strona internetowa

Kariera

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Paul Accola osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. Najpierw wywalczył brązowy medal w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Austriak Rainer Salzgeber oraz Sašo Robič z Jugosławii. Następnie zajął drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając na podium Salzgebera i Bernharda Hubera z RFN. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w zjeździe i dziewiąte w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 stycznia 1988 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując ósme miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1987/1988 więcej nie punktował i ostatecznie zajął 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. Już na początku kolejnego sezonu po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 6 grudnia 1988 roku trzecie miejsce w slalomie w Sestriere. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli oraz Jonas Nilsson ze Szwecji. Pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 29 listopada 1991 roku w Breckenridge, gdzie był najlepszy w gigancie. Łącznie Accola 26. razy stawał na podium odnosząc przy tym jeszcze sześć zwycięstw: 30 listopada 1991 roku w Breckenridge wygrał slalom, 13 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 19 stycznia w Kitzbühel i 26 stycznia 1992 roku w Wengen zwyciężał w kombinacji, a 1 lutego 1992 roku w Megève i miesiąc później w Morioce był najlepszy w supergigancie. Ostatni raz na podium w zawodach tego cyklu stanął 9 stycznia 2000 roku w Chamonix, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy sięgnął po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził Włocha Alberto Tombę i Marca Girardellego. W tym samym sezonie zdobył Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach kombinacji i supergiganta, w slalomie był drugi, a w klasyfikacji giganta zajął trzecie miejsce. Był też między innymi drugi w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1989/1990, a w sezonach 1988/1989, 1990/1991, 1996/1997 i 1999/2000 w klasyfikacji tej zajmował czwarte miejsce.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wywalczył brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe zajmował dopiero 24. miejsce, tracąc do prowadzącego Pirmina Zurbriggena 4,58 sekundy. W slalomie uzyskał jednak najlepszy wynik, co dało mu trzeci łączny czas. Ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, ulegając tylko dwóm Austriakom: Hubertowi Strolzowi i Bernhardowi Gstreinowi. W tej samej konkurencji zdobył srebrny medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie przegrał tylko z Girardellim. Na tej samej imprezie był też czwarty w slalomie, przegrywając walkę o podium z Girardellim o 0,15 sekundy. Z mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku wrócił bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał w kombinacji, w której był czwarty, przegrywając walkę o medal z Austriakiem Güntherem Maderem. Czwarte miejsce zajął także w gigancie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Po pierwszym przejeździe zajmował czwarte miejsce, ze stratą 0,31 sekundy do Alberto Tomby. W drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik i nie zdołał awansować. Do trzeciego Kjetila André Aamodta z Norwegii stracił ostatecznie 0,20 sekundy. Na tych igrzyskach zajął też między innymi szóste miejsce w slalomie. Kolejny medal zdobył dopiero na rozgrywanych w 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w kombinacji, uzyskując szósty wynik zjazdu i drugi w slalomie. Wyprzedzili go tylko Kjetil André Aamodt oraz jego rodak, Lasse Kjus. Parę dni później Accola był czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium ze swym rodakiem, Steve'em Locherem. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Sankt Anton w 2001 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji ponownie był trzeci. Tym razem lepsi okazali się Aamodt oraz Austriak Mario Matt. Szwajcar brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął szóste miejsce w kombinacji i dziesiąte w supergigancie. Ponadto zdobył 24 medale na mistrzostwach Szwajcarii, w tym 15 złotych: w zjeździe w 1999 roku, supergigancie w latach 1997 i 1999, slalomie w latach 1991, 1993 i 1998 oraz kombinacji w latach 1987, 1991, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2001. W 2005 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery został przedsiębiorcą. Jest żonaty, ma trojkę dzieci, mieszka w Davos. W 2011 roku kandydował do Rady Narodowej z ramienia Szwajcarskiej Partii Ludowej, jednak nie został wybrany^[1]. W tym samym roku kandydował także do rady gminy Davos, jednak również nie został wybrany^[2].

W 2012 roku potrącił traktorem pięcioletniego chłopca, który zmarł w wyniku odniesionych obrażeń^[3]. Sąd uznał go za niewinnego, bowiem Accola kilkukrotnie ostrzegał chłopca, by ten nie bawił się w miejscu wypadku.

Jego siostra Martina również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	+11,69 pkt	Hubert Strolz
DNF	27 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:39.47	-	Alberto Tomba
DNF	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37	-	Patrick Ortlieb
21.	11 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	14,58 pkt	+76,38 pkt	Josef Polig
10.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04	+1,56	Kjetil André Aamodt
4.	18 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:06,98	+1,04	Alberto Tomba
6.	22 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:44,39	+1,23	Finn Christian Jagge
6.	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53	+1,91	Lasse Kjus
14.	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53	+1,84	Markus Wasmeier
19.	23 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:52,46	+2,50	Markus Wasmeier
17.	27 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	2:02,02	+5,54	Thomas Stangassinger
DNF	12 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06	–	Mario Reiter
18.	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82	+2,05	Hermann Maier
7.	19 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:38,51	+2,06	Hermann Maier
18.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31	+5,60	Hans Petter Buraas
6.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	3:17,56	+4,70	Kjetil André Aamodt
10.	16 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:21,58	+1,75	Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
2.	3 lutego	1989	Vail	Kombinacja	4,72 pkt	+11,54 pkt	Marc Girardelli
4.	12 lutego	1989	Vail	Slalom	2:02,85	+0,95	Rudolf Nierlich
11.	22 stycznia	1991	Saalbach	Slalom	1:55,38	+3,84	Marc Girardelli
DNF[4]	23 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:26,73	-	Stephan Eberharter
4.	30 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	16,28 pkt	+13,30 pkt	Stephan Eberharter
DSQ2[5]	3 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:29,94	–	Rudolf Nierlich
5.	13 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:40,33	+0,79	Kjetil André Aamodt
11.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95	+4,35	Marc Girardelli
13.	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63	+3,83	Alberto Tomba
6.	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40	+3,24	Kjetil André Aamodt
5.	12 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:48,23	+1,91	Michael von Grünigen
18.	15 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:51,70	+3,32	Tom Stiansen
5.	2 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:14,53	+0,26	Hermann Maier Lasse Kjus
16.	6 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:40,60	+3,09	Hermann Maier
3.	9 lutego	1999	Vail	Kombinacja	2:43,09	+0,53	Kjetil André Aamodt
4.	12 lutego	1999	Vail	Gigant	2:19,31	+1,83	Lasse Kjus
9.	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12	+1,12	Kalle Palander
13.	31 stycznia	2001	Sankt Anton	Supergigant	1:21,46	+1,59	Daron Rahlves
3.	5 lutego	2001	Sankt Anton	Kombinacja	2:58,25	+1,28	Kjetil André Aamodt
8.	8 lutego	2001	Sankt Anton	Gigant	2:23,80	+1,44	Michael von Grünigen

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
7.	28 lutego	1985	Jasná	Zjazd	1:18,01	+1,44	Giorgio Piantanida
9.	2 marca	1985	Jasná	Gigant	2:17,55	+3,56	Robert Žan
3.	3 marca	1985	Jasná	Slalom	1:42,82	+1,98	Rainer Salzgeber
2.	3 marca	1985	Jasná	Kombinacja	?	?	Rainer Salzgeber

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1987/1988: 86.
• sezon 1988/1989: 20.
• sezon 1989/1990: 11.
• sezon 1990/1991: 8.
• sezon 1991/1992: 1.
• sezon 1992/1993: 18.
• sezon 1993/1994: 59.
• sezon 1994/1995: 49.
• sezon 1995/1996: 37.
• sezon 1996/1997: 22.
• sezon 1997/1998: 17.
• sezon 1998/1999: 13.
• sezon 1999/2000: 14.
• sezon 2000/2001: 27.
• sezon 2001/2002: 46.
• sezon 2003/2004: 51.
• sezon 2004/2005: 92.

Zwycięstwa w zawodach

1. Breckenridge – 29 listopada 1991 (gigant)
2. Breckenridge – 30 listopada 1991 (slalom)
3. Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1992 (kombinacja)
4. Kitzbühel – 19 stycznia 1992 (kombinacja)
5. Wengen – 26 stycznia 1992 (kombinacja)
6. Megève – 1 lutego 1992 (supergigant)
7. Morioka – 1 marca 1992 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

1. Sestriere – 6 grudnia 1988 (slalom) – 3. miejsce
2. Kitzbühel – 15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
3. Kranjska Gora – 7 stycznia 1990 (slalom) – 3. miejsce
4. Schladming – 12 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
5. Kitzbühel – 21 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
6. Oppdal – 26 lutego 1991 (slalom) – 2. miejsce
7. Lillehammer – 2 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
8. Park City – 23 listopada 1991 (gigant) – 2. miejsce
9. Park City – 24 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
10. Alta Badia – 15 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
11. Garmisch-Partenkirchen – 12 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
12. Wengen – 26 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
13. Aspen – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
14. Wengen – 22 marca 1992 (slalom) – 2. miejsce
15. Shiga Kōgen – 8 marca 1997 (gigant) – 3. miejsce
16. Adelboden – 13 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
17. Veysonnaz – 18 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
18. Kitzbühel – 24 stycznia 1999 (kombinacja) – 3. miejsce
19. Chamonix – 9 stycznia 2000 (kombinacja) – 3. miejsce

Bibliografia

• Oficjalna strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-20)]. (ang.).