Petite Terre

Petite Terre (dosł. w jęz. franc. Îles de la Petite-Terre – wyspy małej ziemi) – grupa dwóch niezamieszkanych^{[uwaga 1]} wysp we francuskim departamencie zamorskim Gwadelupa, oddalonych o ok. 10 km na południowy wschód od jednej z głównych wysp Gwadelupy, Grande-Terre i leżących w jednej trzeciej drogi między La Désirade a Marie-Galante. To właśnie na zasadzie kontrastu z Grande-Terre Petite Terre otrzymały swoją nazwę.

Ten artykuł dotyczy wyspy w dependencji Gwadelupy. Zobacz też: Petite-Terre - wyspa w dependencji Majotty, zwana też Pamanzi.

Petite Terre

Rozkład zabudowań na wyspie ok. 1770
Kontynent	Ameryka Północna
Państwo	Francja
Departament zamorski	Gwadelupa
Akwen	Morze Karaibskie
Archipelag	Wyspy Nawietrzne (Małe Antyle)
Powierzchnia	1,68 km²
Populacja  • liczba ludności	0
Położenie na mapie Morza Karaibskiego Petite Terre
16°10′15″N 61°06′55″W

Historia

Chociaż wyspy odkrył już w 1493 Krzysztof Kolumb, to do XVIII w. pozostawały niezamieszkane ze względu na brak dostępności wody. Trzeba jednak zaznaczyć, że były one zamieszkane przez Karaibów i Arawaków mniej więcej w latach 600-1500 i służyły jako baza wypadowa do połowów, a nawet wykorzystywane rolniczo. Od XVIII w. na Petite Terre zaczęli sprowadzać się, zwłaszcza z La Désirade, osadnicy hodujący bawełnę, ale także bataty czy dynie. Jako źródło wody musieli wykorzystywać deszczówkę. Ze względu na jej ograniczone zasoby na wyspie istniały 4 domy, w których stale lub czasowo przebywało 4 do 7 rodzin. Na wyspie znajduje się najstarsza latarnia morska na Gwadelupie (z 1840), osiągająca 35 m wysokości.

Geografia i przyroda

Grupa składa się z wysp: większej, mającej ok. 1,5 km² Terre-de-Bas (dosł. wyspa dolna) i mniejszej Terre-de-Haut (dosł. wyspa górna) – ta pierwsza leży po stronie nawietrznej. Ich łączna powierzchnia wynosi 1,68 km², są płaskie, zalesione i osiągają do 8 m n.p.m. wysokości. Na Terre-de-Bas znajdują się 4 sporych rozmiarów saliny.

Wyspy są pochodzenia koralowego i chroni je rezerwat przyrody (na Terre-de-Bas dopływają maksymalnie 2 rejsy dziennie z Saint-François, Terre-de-Haut jest w ogóle niedostępna). Szczególnie chroniona jest fauna: będąca symbolem wyspy iguana (nie więcej niż 950 osobników), ptaki i żółwie, na które wcześniej polowano ze względu na tłuszcz, skóry i muszle. Specyficzne dla wysp są również różne gatunki ryb i larw, chronione rafą koralową przed falami. Guayacol (Lignum vitae), roślina wykorzystywana wcześniej do produkcji kul bilardowych, znajduje się obecnie pod ochroną. Ze względu na kwestie ekologiczne i ochronę przed turystami wyspy i 842 hektary morza wokół nich objęto we wrześniu 1998 roku rezerwatem przyrody.

Uwagi

1. Jedynymi mieszkańcami są dwaj strażnicy, którzy jednak nie przebywają na wyspach na stałe.

Bibliografia

• Informacje na guadalupaonline.com (ang.)
• Strona internetowa wysp

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna rezerwatu na wyspach (fr.)