Petyr Iwanow Midilew (bułg. Петър Иванов Мидилев, ur. 8 listopada 1875 w Sliwenie, zm. 22 marca 1939 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, minister sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1934), minister spraw wewnętrznych (1934-1935).

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Petyr Midilew
Петър Мидилев
Thumb
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1875
Sliwen

Data i miejsce śmierci

22 marca 1939
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1897–1920

Siły zbrojne

Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii

Główne wojny i bitwy

I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności IV klasy (Bułgaria) Order Waleczności IV klasy (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria)
Zamknij
Szybkie fakty Pełne imię i nazwisko, Data urodzenia ...
Petyr Midilew
Петър Мидилев
Pełne imię i nazwisko

Петър Иванов Мидилев

Data urodzenia

8 listopada 1875

Data śmierci

22 marca 1939

Minister sprawiedliwości
Okres

od 19 maja 1934
do 23 maja 1934

Poprzednik

Jordan Kaczakow

Następca

Kimon Georgiew

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 19 maja 1934
do 22 stycznia 1935

Poprzednik

Aleksandyr Girginow

Następca

Krum Kolew

Zamknij

Życiorys

Urodził się w Sliwenie. W 1897 ukończył szkołę wojskową w Sofii, naukę kontynuował w Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu, którą ukończył w 1907[1]. W czasie wojen bałkańskich służył w sztabie 3 bałkańskiej dywizji piechoty. W 1915 objął stanowisko szefa sztabu 2 trackiej dywizji piechoty, a w 1917 po awansie na stopień pułkownika objął dowództwo 58 pułku piechoty i szefa wydziału operacyjnego 1 Armii[1]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Sofii. W 1919 objął stanowisko głównego intendenta armii bułgarskiej, a następnie szefa sztabu generalnego[1]. Działał w Związku Wojskowym, w związku z czym w 1920 został przeniesiony do rezerwy. Następnie zaangażował się w działalność związku oficerów rezerwy[1]. W 1934 brał udział w przygotowaniach do przewrotu wojskowego. Po przewrocie objął stanowisko ministra sprawiedliwości, a następnie ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa[1]. Zmarł w 1939 w Sofii.

Był masonem, przez siedemnaście lat (1919-1924, 1927-1939) pełnił funkcję przewodniczącego Wielkiej Loży Bułgarii[2].

Awanse

  • podporucznik (Подпоручик) (1897)
  • porucznik (Поручик) (1901)
  • kapitan (Капитан) (1904)
  • major (Майор) (1910)
  • podpułkownik (Подполковник) (1914)
  • pułkownik (Полковник) (1917)
  • generał major (Генерал-майор) (1930)

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.