Pisarz (urząd)
urząd w I Rzeczypospolitej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pisarz – w dawnej Polsce sekretarz, notariusz (rejent), urzędnik zatrudniony w sądach, kancelarii i administracji cywilnej i wojskowej[1]. W zależności od kompetencji wyróżniano następujących pisarzy: pisarz bartny[2], pisarz dekretowy, pisarz gminny, pisarz graniczny[3], pisarz grodzki[4], pisarz gwarecki[5], pisarz hospodarski, pisarz kancelarii kanclerskiej[6], pisarz kanclerza (metrykant[7]), pisarz ławy miejskiej[8], pisarz marszałkowski[9], pisarz miejski[10], pisarz nadworny wielki[11], pisarz olbory[5], pisarz podkomorski[12], pisarz polny[13], pisarz pułkowy[14], pisarz radziecki[15], pisarz sądu wiejskiego[16], pisarz skarbowy[17], pisarz sztolni[5], pisarz wielki[18], pisarz wyroków[19], pisarz ziemski[20], pisarz żupny[21].
Ten artykuł dotyczy urzędu. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |