Plac św. Józefa w Kaliszu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Plac św. Józefa w Kaliszu, plac w Kaliszu, w Śródmieściu, klasycystyczny, wytyczony w 1818 według projektu Sylwestra Szpilowskiego[1], nieregularny, pięciokątny, u wylotu czterech ulic, zburzony w 1914, odbudowany w niejednolitym stylu architektonicznym, zmodernizowany w latach 1935–1936[2] i 1998–1999; zespół cennych obiektów zabytkowych, wraz z założeniem urbanistycznym miasta lokacyjnego wpisany do rejestru zabytków w 1956.
Śródmieście | |||
nr rej. kl.IV-73/14/56 | |||
Plac św. Józefa, pomnik Jana Pawła II (2012) | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
51°45′48,7″N 18°05′32,9″E | |||
|
W powieści Noce i dnie (1931–1934) Marii Dąbrowskiej pl. św. Józefa nazwany jest placem Świętojańskim.
Okna wychodziły na rozległy plac Świętojański, na skwer z pomnikiem i studnią o najlepszej w Kalińcu wodzie na herbatę. Skwer był cokolwiek na prawo, a wprost okien widać było zielone wejście do parku, mające po jednej stronie kościół farny, po drugiej, odgrodzony od placu murem, dziedziniec starego pałacu, będącego siedzibą gubernatora. Na ten dziedziniec i na rozpostarty w jego głębi fronton pałacu pani Barbara spoglądała wojowniczo, lecz i ciekawie.