Powódź w Poznaniu (1888)

Powódź w Poznaniu w 1888 – powódź, która nawiedziła Poznań w 1888, będąc prawdopodobnie trzecim co do wielkości zalewem w dziejach miasta.

Powódź w Poznaniu, 1888

Ulica Woźna podczas powodzi
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Rodzaj zdarzenia	powódź
Data	1888
Położenie na mapie Cesarstwa Niemieckiego miejsce zdarzenia
52°24′30″N 16°56′03″E

Powódź nastąpiła w wyniku gwałtownych roztopów, wywołujących kulminacyjną falę na Warcie. Stan wody wyniósł wtedy 650 cm, na wodowskazie na Chwaliszewie. Zalaniu uległy tereny poniżej 58,0 m n.p.m. Stan wody upamiętnia tabliczka w kościele Bożego Ciała na Piaskach oraz na ul. Długiej 1/2 (jej górna krawędź odpowiada rzędnej 58,225 m n.p.m., a dolna 58,135 m n.p.m.)^[1]. Podczas powodzi woda zalała: Chwaliszewo, Śródkę, Stary Rynek, Plac Bernardyński, a także podeszła pod kościół Bożego Ciała, ulicę Strzelecką, Drogę Dębińską i Garbary. Ogółem zalanych zostało niecałe osiemset budynków zamieszkałych przez 22.000 osób^[2].

Jej bezpośrednim następstwem była epidemia tyfusu^[3].

9 kwietnia przybyła do Poznania cesarzowa Wiktoria, aby przekazać mieszkańcom wyrazy współczucia od siebie oraz swojego chorego męża – Fryderyka III. Cesarzowa przybyła koleją na dworzec główny, a potem udała się na Święty Marcin oraz do baraków wzniesionych specjalnie dla powodzian^[4]. Wynikiem wizyty było przystąpienie do opracowania kompleksowego planu zabezpieczającego Poznań przed powodziami i uczynienie z Warty efektywnego szlaku żeglugowego^[2].

Przypisy

1. Historyczne powodzie w świetle znaków wielkich wód na przykładzie Warty w Poznaniu.
2. Maria i Lech Trzeciakowscy, W dziewiętnastowiecznym Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1987, s.49-50, ISBN 83-210-0540-3
3. Poznańskie Historie.
4. Zygmunt Boras, Lech Trzeciakowski, W dawnym Poznaniu. Fakty i wydarzenia z dziejów miasta do roku 1918, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1971, wydanie drugie rozszerzone, s. 339, OCLC 557846716.