Rada Starszychfr.Conseil des Anciens – izba wyższa francuskiego parlamentu w latach 1795 – 1799. Jest pierwowzorem obecnego Senatu francuskiego (łac.Senatus: od senex – starszy – dosłownie Rada starszych).
Posiedzenia Rady Starszych odbywały się w Pałacu Tuileries w Paryżu. Członkowie Rady Starszych posiadali swój charakterystyczny strój służbowy, z szatami, peleryną i kapeluszem, podobnie jak członkowie Rady Pięciuset i Dyrektorzy.[2]
W jej skład wchodziło 250 osób, które zmieniały się o 1/3 co rok. Aby zostać członkiem Rady Starszych należało ukończyć 40. rok życia i mieszkać na terenie Francji co najmniej 15 lat bezpośrednio przed wyborami.
Przyjmowanie ustaw
Rada Starszych przyjmowała lub odrzucała projekty ustaw, zwanymi rezolucjami, zgłaszane przez Radę Pięciuset. Nie posiadała uprawnień do sporządzania własnych projektów ustaw, ale odrzucane przez nią projekty nie mogły zostać ponownie zgłoszone przez co najmniej rok.
Wybór dyrektorów
Rada Starszych wybierała pięciu dyrektorów, sprawujących władzę egzekutywą, z listy 50 kandydatów zgłoszonych przez Radę Pięciuset w tajnym głosowaniu.
28 października 1795: Claude Antoine Rudel Du Miral
28 października 1795 – 2 listopada 1795: Louis-Marie de La Révellière-Lépeaux
2 listopada 1795 – 23 listopada 1795: Pierre-Charles-Louis Baudin, znany jako Baudin des Ardennes
23 listopada 1795 – 22 grudnia 1795: François Denis Tronchet
22 grudnia 1795 – 22 stycznia 1796: Théodore Vernier
22 stycznia 1796 – 20 lutego 1796: Guillaume François Charles Goupil de Préfelne
20 lutego 1796 – 21 marca 1796: Claude Ambroise Régnier
21 marca 1796 – 20 kwietnia 1796: Jacques Antoine Creuzé-Latouche
20 kwietnia 1796 – 20 maja 1796: Jean-Barthélemy Lecouteulx de Canteleu
20 maja 1796 – 19 czerwca 1796: Charles François Lebrun
19 czerwca 1796 – 19 lipca 1796: Jean Étienne Marie Portalis
Michel Troper, «La séparation des pouvoirs dans la Constitution de l'an III», in Gérard Gérard et Jean-Pierre Machelon (dir.), La Constitution de l’an III. Boissy d’Anglas et la naissance du libéralisme constitutionnel, PUF, 1999, ss. 51-71, ISBN978-2-13-050332-3.