Rafał Kalinowski
polski karmelita, inżynier, porucznik, powstaniec styczniowy, święty Kościoła katolickiego (1835–1907) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Rafał Kalinowski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Rafał Kalinowski, właśc. Józef Kalinowski (ur. 1 września 1835 w Wilnie, zm. 15 listopada 1907 w Wadowicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, karmelita bosy, przeor karmelickich klasztorów w Czernej i Wadowicach; inżynier, oficer armii Imperium Rosyjskiego w stopniu porucznika, powstaniec styczniowy, sybirak, nauczyciel, wychowawca, święty Kościoła katolickiego.
Józef Kalinowski | |||
prezbiter | |||
Zdjęcie o. Rafała Kalinowskiego (30 marca 1897) | |||
| |||
Data i miejsce urodzenia |
1 września 1835 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1907 | ||
Miejsce pochówku |
kaplica św. Rafała w sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego w Czernej | ||
Przeor klasztoru karmelitów bosych w Czernej | |||
Okres sprawowania |
1882–1885, 1888–1891, 1894–1897 | ||
Przeor klasztoru karmelitów bosych w Wadowicach | |||
Okres sprawowania |
1892–1894, 1897–1898, 1906–1907 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Śluby zakonne |
27 listopada 1881 | ||
Diakonat |
8 stycznia 1882 | ||
Prezbiterat |
15 stycznia 1882 | ||
|
Beatyfikacja |
22 czerwca 1983 |
---|---|
Kanonizacja |
17 listopada 1991 |
Wspomnienie | |
Patron |
sybiraków, oficerów, żołnierzy, osób przeżywających sprawy trudne lub beznadziejne, a także diecezji sosnowieckiej |
Szczególne miejsca kultu |
klasztor karmelitów bosych w Wadowicach, |
Zawód, zajęcie | |||
---|---|---|---|
Edukacja |
Mikołajewska Szkoła Inżynieryjna w Petersburgu | ||
Rodzice |
| ||
| |||
|
Ukończywszy wojskową Mikołajewską Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu z tytułem inżyniera i stopniem porucznika, pracował wpierw jako wykładowca akademicki, a następnie przy budowie kolei na linii Odessa – Kursk i jako wojskowy w Brześciu Litewskim. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, zrezygnował z pracy w rosyjskim wojsku w obawie przed otrzymaniem rozkazu walki przeciwko rodakom. Mimo iż był przeciwny wszczynaniu powstania styczniowego, włączył się w nie i objął stanowisko ministra wojny w litewskich władzach powstańczych. Pod koniec 1863 roku przekonał się o beznadziejności sprawy i zaniechał działań.
W marcu 1864 roku został aresztowany i skazany na karę śmierci, ale wyrok zmieniono na katorgę na Syberii. Trafił do Usoli, gdzie pracował w warzelni soli. Po ogłoszeniu częściowej amnestii przeniósł się do Irkucka i podjął się pracy nauczyciela domowego. Na zesłaniu przekonał się o swoim powołaniu zakonnym. W 1874 roku został zwolniony z wygnania. Powróciwszy do Polski, Kalinowski był wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego, późniejszego salezjanina i błogosławionego.
W 1877 wstąpił do zakonu karmelitańskiego, miał 42 lata. Po złożeniu pierwszych ślubów i odbyciu studiów teologicznych, przyjął święcenia kapłańskie w dniu 15 stycznia 1882 roku. Trzykrotnie sprawował funkcję przeora klasztoru w Czernej, tyleż razy był przełożonym klasztoru w Wadowicach. Spędził w zakonie 30 lat. Zmarł 15 listopada 1907 roku w Wadowicach. Jan Paweł II kanonizował go 17 listopada 1991 roku w Rzymie.