Reintrodukcja

Reintrodukcja – w biologii: ponowne wprowadzenie na stare miejsca bytowania rodzimych gatunków zwierząt i roślin, kiedyś tam żyjących, lecz wcześniej wytępionych. Reintrodukcja jest środkiem do restytucji gatunku, tj. odbudowania jego populacji.

Reintrodukowany żubr w Białowieskim Parku Narodowym

Udanym przykładem może być reintrodukcja żubra, który do roku 1925 został niemal wytępiony (w Polsce ostatni żyjący na wolności żubr padł w roku 1919). Gatunek odratowano dzięki osobnikom zachowanym w ogrodach zoologicznych. Kolejnym przykładem reintrodukcji uwieńczonej sukcesem jest odtworzenie populacji sokoła wędrownego. Sokół wyginął w Polsce w latach sześćdziesiątych XX wieku. W ramach Programu Restytucji Populacji Sokoła Wędrownego w Polsce sokolnicy rozpoczęli jego reintrodukcję w 1990 roku, a w efekcie od 1998 roku sokoły gniazdują w Polsce ponownie. W ostatnich latach realizowany jest też program reintrodukcji susła moręgowanego (ze Słowacji i Węgier) w województwach opolskim oraz dolnośląskim.

Obecnie w Polsce realizowanych jest kilkanaście programów restytucji różnych gatunków zwierząt (w tym motyli, ryb, ptaków, ssaków, dropia^[1][2]) i roślin, w których wykorzystywana jest metoda reintrodukcji. Problemom reintrodukcji poświęcone są konferencje Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. Zajmuje się nimi również specjalna grupa robocza Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Zobacz też

• introdukcja
• gatunki zagrożone