![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/PL_Bagno_Serebryskie_nature_reserve_3.jpg/640px-PL_Bagno_Serebryskie_nature_reserve_3.jpg&w=640&q=50)
Rezerwat przyrody Bagno Serebryskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rezerwat przyrody Bagno Serebryskie – torfowiskowy rezerwat przyrody na terenie Chełmskiego Parku Krajobrazowego w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminach Chełm i Ruda-Huta[2].
- położenie geograficzne: Obniżenie Dubieńskie
- powierzchnia: 376,62 ha (dane nadesłane z nadleśnictwa)
- rok utworzenia: 1991
- dokument powołujący: Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 9 października 1991 w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP nr 38, poz. 273)
- przedmiot ochrony (według aktu powołującego): zachowanie torfowiska węglanowego będącego ostoją bardzo rzadkich gatunków ptaków i roślin
![]() torfowisko na Bagnie Serebryskim | |||
rezerwat torfowiskowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Mezoregion | |||
Data utworzenia |
1991 | ||
Akt prawny | |||
Powierzchnia |
376,62 ha | ||
![]() | |||
|
Rezerwat utworzony został w 1991 roku, obejmuje torfowiska węglanowe zajmujące obszar 376,62 ha, z czego w gminie Ruda-Huta jest 13,92 ha. Są to jedne z najciekawszych pod względem przyrodniczym obszarów Polski. O ich unikalnym charakterze świadczy duże nagromadzenie rzadkich i chronionych roślin i zwierząt, przy czym największe osobliwości rezerwatu kryje w sobie ich awifauna (ptaki) oraz entomofauna (owady).
Obecność wapiennego podłoża sprzyja wegetacji roślin wapniolubnych, spośród których warto wymienić: pełnika europejskiego, głowienkę wielkokwiatową, storczyka kukawkę, zawilca wielkokwiatowego oraz goryczki krzyżową i wąskolistną. Na szczególną uwagę zasługują występujące w podtopionych miejscach zwarte łany marzycy rudej i kłoci wiechowatej, rzadkich gatunków pochodzenia atlantyckiego.
Na terenie rezerwatu stwierdzono ponad 60 gatunków ptaków chronionych, w tym ponad 30 lęgowych. Wśród nich wiele gatunków należy do ginących i zagrożonych wyginięciem. Do najrzadszych i najciekawszych należą: wodniczka, kulik wielki, dubelt, błotniak popielaty, brodziec krwawodzioby, kobuz, podróżniczek, bąk. Jest to obszar szczególnie ważny dla ptaków wodno-błotnych, uznanie go za chroniony jest szczególnie ważne dla ochrony wodniczki w Europie.