Rive gauche

Rive gauche (wym. /ʁiv ɡoʃ/, tłum. lewy brzeg) – obszar Paryża, we Francji, położony na południe od rzeki Sekwany, a na północ od bulwaru Montparnasse. W 1. połowie XX wieku rive gauche był siedzibą paryskich intelektualistów^[1]. W lewobrzeżnej części miasta mieści się Dzielnica Łacińska, będąca rejonem szkół uniwersyteckich^[2]. Rive gauche charakteryzuje się architekturą surowego gotyku^[1]. Na prawym brzegu, po północnej stronie rzeki, jest rive droite^[3].

Dzielnice Paryża z widoczną Sekwaną, która dzieli miasto. Rive gauche jest na południe od rzeki (po lewej widoczny Lasek Buloński, a po prawej Lasek Vincennes).

W pierwszej połowie XX wieku rive gauche tradycyjnie utożsamiany był z kręgami filozoficznymi, ikonami literatury i z kontrkulturą, w opozycji do rive droite, okręgu uważanego wówczas za burżuazyjny^[4]. Na południe od Sekwany aktywna była intelektualna elita, która spotykała się w ka­wiarniach dzielnic St. Germain de Prés i Montparnasse.

Jeden z symboli rive gauche, gmach Instytutu Francji (2011).

Intelektualiści ze Stanów Zjednoczonych, którzy po zakończeniu I wojny światowej odkrywali stolicę Francji, ten fragment miasta uważali za centrum świata. Uznawali to miejsce za urzekające przeciwieństwo „amerykańskości”^[1].

Wśród artystów i filozofów, którzy gromadzili się na przełomie XIX i XX wieku w paryskim rive gauche, byli francuscy pisarze Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir^[5], Arthur Rimbaud^[6], Paul Verlaine^[7] i amerykańscy, Ernest Hemingway^[5], Francis Scott Fitzgerald, James Baldwin^[8], a także malarze, Francuz Henri Matisse^[9] i Hiszpan Pablo Picasso^[5]. Częścią rive gauche były też kobiety, które współtworzyły charakter miejsca; były to m.in.: Colette, Djuna Barnes^[10], Natalie Barney^[11], Sylvia Beach^[12], H.D.^[13], Anaïs Nin^[14], Jean Rhys^[15], Gertrude Stein^[16], Alice B. Toklas^[17], Renée Vivien^[18] oraz Edith Wharton^[19].

W tym miejscu w XIX w. ulokowali się francuscy wydawcy: Louis Hachette i Pierre-Jules Hetzel (18 Rue Jacob)^[20][21][22], drukujący m.in. utwory Juliusza Verne’a, który również tu mieszkał^[23].

Zobacz też

• syndrom paryski
• Ogród Luksemburski