SM UC-17
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
SM UC-17 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, druga w kolejności jednostka typu UC II. Zwodowany 29 lutego 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 21 lipca 1916 roku. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Flandria okręt odbył 21 patroli bojowych, podczas których za pomocą torped i min zatopił 96 statków o łącznej pojemności 144 423 BRT (w tym duży brytyjski parowiec „Rotorua” o pojemności 11 140 BRT), zaś dziewięć statków o łącznej pojemności 27 855 BRT zostało uszkodzonych. SM UC-17 został poddany Brytyjczykom 26 listopada 1918 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany.
Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego UC-17 z 1916 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie. |
SM UC-56, okręt bliźniaczy UC-17 | |
Klasa | |
---|---|
Typ |
UC II |
Projekt |
41 |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
19 lutego 1916 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
21 lipca 1916 |
Los okrętu |
złomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
49,35 m |
Szerokość |
5,22 m |
Zanurzenie |
3,68 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
Materiał kadłuba |
stal |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o mocy 500 KM 2 silniki elektryczne o mocy 460 KM, 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 9250 Mm przy 7 w. |
Uzbrojenie | |
18 min UC/200, 1 działo kal. 88 mm L/30 | |
Wyrzutnie torpedowe |
3 × 500 mm (7 torped) |
Załoga |
26 |