Sisebut (władca Wizygotów)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sisebut (ur. ?, zm. 621) – król Wizygotów w latach 612–621.
Król Wizygotów | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Data śmierci | |||
Dzieci | |||
|
Sisebut prowadził wiele kampanii wojennych. Dwie z nich, przeciwko Bizantyńczykom uwieńczone podpisaniem korzystnego pokoju w 616[1], prowadził osobiście. Jego dowódcy stłumili powstanie w Asturii i pokonali Ruccones. Sisebut pokonał również księcia o imieniu Franco, dzięki czemu odzyskał Kantabrię, która, według kronikarza Fredegara, znajdowała się pod panowaniem frankijskim, co jest jednak mało prawdopodobne.
W Afryce pokonał Maurów[1] i zdobył Ceutę oraz Tanger.
Sisebut wydał dekret, w którym nakazał ochrzcić wszystkich Żydów żyjących w królestwie. To postanowienie nie przysporzyło mu jednak popularności. Po jego śmierci zwołano w Toledo czwarty synod Kościoła Wizygockiego (633), na którym to obradowano o sposobach i skutkach cofnięcia tej decyzji. Skrytykowano przymusową zmianę wiary, lecz nie pozwolono ochrzczonym Żydom powrócić do swej wiary, gdyż sakrament chrztu jest nieodwracalny.
Sisebut wysłał do Adaloalda list, w którym zachęcał młodego króla Longobardów i jego matkę, która była regentką, do zdecydowanej walki z arianizmem[2].
Władca był aktywny na niwie literackiej i interesował się zagadnieniami naukowymi. Przyjaźnił się z Izydorem z Sewilli. Napisał traktat o zaćmieniach Słońca i Księżyca oraz żywot św. Dezyderiusza z Vienne[3].