T-72
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
T-72 – czołg podstawowy konstrukcji radzieckiej wprowadzony na uzbrojenie wojsk radzieckich w roku 1973. Produkowany w Niżnym Tagile w Uralskiej Fabryce Wagonów (UWZ). ZSRR sprzedał licencje na jego produkcję do kilku krajów (Czechosłowacji, Indii, Jugosławii, Polski). Ogółem do połowy lat 90. zbudowano około 20 tysięcy tych czołgów w kilku krajach świata. Oprócz byłego Związku Radzieckiego jest on eksploatowany przez wiele państw, w tym m.in.: należących do byłego Układu Warszawskiego, afrykańskich (np. Algieria i Angola), bliskowschodnich (np. Iran, Irak i Syria), Finlandię, Indie i kraje byłej Jugosławii.[1].
|
Ten artykuł od 2016-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Czołg T-72 w Base Borden Military Museum | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | |||
Trakcja |
gąsienicowa | ||
Załoga |
3 | ||
Historia | |||
Prototypy |
1967–1972 | ||
Produkcja |
od 1973 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik |
1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy W-46 o mocy 780 KM (574 kW) przy 2000 obr./min. | ||
Transmisja |
mechaniczna ze wspomaganiem hydraulicznym | ||
Poj. zb. paliwa |
1590 l (z dodatkowymi zbiornikami) | ||
Pancerz |
pancerz kompozytowy, reaktywny, spawany z płyt walcowanych, grubość: 200 mm | ||
Długość |
9,53 m (całkowita) | ||
Szerokość |
3,46 m (kadłuba) | ||
Wysokość |
2,19 m | ||
Prześwit |
0,43 m | ||
Masa |
41 000 kg (bojowa) T-72M | ||
Moc jedn. |
19 KM/t | ||
Nacisk jedn. |
0,83 kg/cm² | ||
Osiągi | |||
Prędkość |
60 km/h (po drodze) | ||
Zasięg pojazdu |
450 (na drodze) | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) |
1,20 m | ||
Rowy (szer.) |
2,80 m | ||
Kąt podjazdu |
30° | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 armata 2A46M kal. 125 mm (zapas amunicji – 39 nabojów) 2 karabiny maszynowe PKT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 2000 szt.) 1 wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzK (lub NSW) kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 299 szt.) | |||
Wyposażenie | |||
8 wyrzutni granatów dymnych 902B kal. 82 mm | |||
Użytkownicy | |||
Rzuty | |||
|
Na wyposażenie Wojska Polskiego wszedł w 1978 roku. Na podstawie licencji produkowany był w gliwickim Bumarze. Długo stanowił podstawowy komponent polskich wojsk pancernych – według danych MON z 1 października 2005 w użyciu było 597 takich wozów. W Polsce występował w następujących wersjach: T-72M, T-72M1 i T-72M1D. Jego daleko posuniętą modernizacją jest PT-91, których polskie wojska lądowe posiadają 233.
Liczba czołgów z rodziny T-72 zmalała do 257 sztuk w 2018 r., po czym MON zadecydował o przywróceniu do służby 127 maszyn. 22 lipca 2019 roku MON podpisał umowę na remont i modyfikacje w latach 2019-2025 230 czołgów z opcją na kolejne 88 czołgów. Po rozpoczęciu wojny na Ukrainie Polska przekazała temu krajowi ponad 310 czołgów T-72M, T-72 M1 i PT-91[2].