Tadeusz Lewaszkiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
Kraj działania | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1950 Słońsk | |
Profesor nauk humanistycznych | ||
Specjalność: językoznawstwo słowiańskie | ||
Alma Mater | Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu | |
Doktorat | 1976 | |
Habilitacja | 1988 | |
Profesura | 2019 | |
nauczyciel akademicki | ||
Uczelnia | Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu |
Tadeusz Jan Lewaszkiewicz (ur. 22 stycznia 1950 w Słońsku) – polski językoznawca specjalizujący się w sorabistyce i polonistyce, profesor nauk humanistycznych[1].
Życiorys
Studiował filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1967–1972. W 1972 uzyskał tytuł magistra filologii polskiej na podstawie pracy pt. Poprawki i uzupełnienia w drugim wydaniu Słownika Lindego (promotorem był prof. Władysław Kuraszkiewicz). W 1976 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy pt. Problematyka slawistyczna w Słowniku Lindego (promotor: prof. Władysław Kuraszkiewicz). Habilitację uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy pt. Słowotwórstwo apelatywnych nazw miejsc w języku górnołużyckim[1].
Profesor Lewaszkiewicz jest członkiem Komitetu Słowianoznawstwa PAN[2][3].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.