Studiował w Paryżu, gdzie kopiował dzieła starych mistrzów w Luwrze, zachwycając się w szczególności płótnami Rubensa. W latach 1816–1817 podróżował do Włoch. Jego podziw wzbudziła twórczość Michała Anioła i sztuka baroku[1]. Zmarł przedwcześnie na skutek obrażeń odniesionych w wyniku upadku z konia. Pochowany został na paryskim cmentarzu Père-Lachaise. Jego grób zdobi płaskorzeźbaTratwa Meduzy.
Tworzył portrety, sceny batalistyczne, liczne przedstawienia koni. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość artysty. Cechuje je wyjątkowy dynamizm, bogaty koloryt, duża siła wyrazu. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Na zamówienie doktora Georgeta w l. 1822-23 wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki te miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji.
Jako jeden z pierwszych twórców we Francji zajmował się techniką litografii. Twórczość Géricaulta silnie oddziałała na Eugène’a Delacroix. Wiele jego obrazów znajduje się w Luwrze.
Akt stojącego mężczyzny w ujęciu trzech czwartych – (b.d.), 81 × 65 cm, Musée des Beaux-Arts, Rouen
Anatomiczne fragmenty – 1818-19, 52 × 64 cm, Musée Fabre, Montpellier
Artysta w swojej pracowni – 1818, 146,5 × 101,5 cm, Luwr, Paryż
Chory cierpiący na manię przywództwa wojskowego – 1822, 81 × 65 cm, Fundacja Oskara Reinhardta, Winterthur
Jean PaulJ.P.CouchoudJean PaulJ.P., Sztuka francuska II, EligiaE.Bąkowska (tłum.), Warszawa: WAiF, 1981, ISBN83-221-0107-4, OCLC830205537. Brak numerów stron w książce
FrancisF.ClaudonFrancisF., Claude Noisette deC.N.CrauzatClaude Noisette deC.N., Encyklopedia romantyzmu, HelenaH.Kęszycka (tłum.), Warszawa: WAiF, 1992, ISBN83-221-0579-7, OCLC749489579. Brak numerów stron w książce
Géricault w oczach własnych i w oczach przyjaciół, oprac. Pierre Courthion, Warszawa: PIW, 1966.