Troja (rzeka)
rzeka w Polsce / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Troja – rzeka, prawy dopływ Psiny[2] o długości 36,26 km[3].
Ten artykuł dotyczy rzeki w Polsce. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Troja. |
Troja – Naturalny bieg rzeki | |||||||||||||
Kontynent | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | |||||||||||||
Lokalizacja | |||||||||||||
Rzeka | |||||||||||||
Długość | 36,26 km | ||||||||||||
Źródło | |||||||||||||
Miejsce | okolice Pietrowic Głubczyckich i Dobieszowa | ||||||||||||
Współrzędne | |||||||||||||
Ujście | |||||||||||||
Recypient | Psina | ||||||||||||
Miejsce |
na północ od Samborowic | ||||||||||||
Wysokość |
200 m n.p.m.[1] | ||||||||||||
Współrzędne | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Rzeka płynie w województwie opolskim i województwie śląskim. Przepływa przez miejscowości Lewice, Zubrzyce, Włodzienin, Nowa Cerekwia, Kozłówki, Kietrz, Gródczanki, Pietrowice Wielkie, Samborowice, Zopowy i Wojnowice. Źródło rzeki mieści się w powiecie głubczyckim w Obszarze Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre – Lewice. Uchodzi do Psiny w województwie śląskim. Jej dopływami są Glinik, Kałuża (też Dopływ z Posucic, niem. Kaluscha[potrzebny przypis]), Morawka, Psina, Trzebonka i Wierzbiec.
Jest rzeką, zasilaną w ciągu całego roku wodami podziemnymi, a dodatkowo deszczowymi i roztopowymi. Woda w rzece Troi zalicza się na przeważającym jej odcinku do wód III klasy (zadowalającej jakości). W 1997 roku wykonano prace mające na celu poszerzenie i pogłębienie koryta rzeki w Kietrzu. Dzięki uregulowaniu koryta podczas powodzi tysiąclecia w 1997 roku rzeka nie wystąpiła z brzegów, wcześniej jednak kilkukrotnie zalewała część miasta Kietrz (lata 1995 – 1996). W roku 2007 oddano do użytku zbiornik retencyjny we Włodzieninie. Jego głównym zadaniem jest ochrona od powodzi terenów położonych w dolinie rzeki Troi poniżej zbiornika.[potrzebny przypis]
Nazwa rzeki pochodzi prawdopodobnie połączenia trzech koryt rzecznych, w okolicach Pietrowic Wielkich, gdzie do Troi (koryto z prawej) wpada rzeka Pština (z lewej) oraz bliżej nieokreślony ciek wodny (środkowe koryto). Widok łączących się ze sobą trzech koryt sugeruje pochodzenie nazwy.[potrzebny przypis]