U-30 (1936)
niemiecki okręt podwodny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
U-30 – niemiecki okręt podwodny typu VIIA z czasów II wojny światowej. Zwodowany 4 sierpnia 1936 roku w stoczni Deschimag w Bremie, wszedł do służby w Kriegsmarine 8 października tego samego roku. Tuż przed rozpoczęciem działań wojennych okręt opuścił Niemcy udając się na swój pierwszy wojenny patrol, pod dowództwem Kptlt. Lempa.
Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-30 z 1936 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie. |
Klasa |
okręt podwodny |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
24 stycznia 1936 |
Wodowanie |
4 sierpnia 1936 |
Kriegsmarine | |
Wejście do służby |
8 października 1936 |
Los okrętu |
samozatopienie 5 maja 1945 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
64,51 metra |
Szerokość |
5,85 metra |
Zanurzenie |
4,37 metra |
Napęd | |
na powierzchni 2310 KM w zanurzeniu 750 KM | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
na powierzchni 9200 Mm (10 w.) |
Uzbrojenie | |
5 wyrzutni torped (zapas 11) lub 33 miny TMB lub 22 miny TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
Załoga |
42-46 |
3 września – trzy godziny po wypowiedzeniu Niemcom wojny przez Francję – U-30 wykrył statek pasażerski SS „Athenia”, a o godzinie 21:42 wystrzelona z U-30 torpeda eksplodowała u jej burty, zatapiając jednostkę. „Athenia” była pierwszą jednostką zatopioną przez U-Booty podczas II wojny światowej. Po wysłaniu następnego dnia przez admirała Dönitza rozkazu do wszystkich swoich okrętów nakazującego przestrzeganie prawa międzynarodowego – co było podyktowane chęcią utrzymania Stanów Zjednoczonych z dala od wojny oraz zamiarem Hitlera doprowadzenia do pokoju z Wielką Brytanią po pokonaniu Polski – dowódca U-30, ściśle przestrzegał prawa.
4 września U-30 wykrył pasażerski liniowiec Duchess of Bedford, lecz zgodnie z rozkazem pozwolił mu przepłynąć, nie niepokojąc go. 11 września, po wykryciu frachtowca „Blair Logie”, pozwolił załodze zejść do łodzi ratunkowych przed zatopieniem jednostki oraz zaopatrzył ją w wódkę i papierosy, po czym pozostał przy załodze przez całą noc, odpalając czerwone sygnały niebezpieczeństwa. Okręt opuścił miejsce zajścia wobec zbliżania się amerykańskiego statku. Dwa dni później, zatrzymał frachtowiec „Fanad Head” i wysłał na jego pokład grupę pryzową celem przeszukania. W tym czasie okręt zaatakowały dwa samoloty Skua z lotniskowca Ark Royal. U-Boot zdołał się zanurzyć, a zbyt nisko lecące samoloty zostały zniszczone przez wybuchy własnych bomb. Sam okręt podwodny nie odniósł poważniejszych uszkodzeń, poza powierzchownymi uszkodzeniami dziobu i dwóch wyrzutni torpedowych. U-30 wynurzył się i wziął obu pilotów na pokład, jako jeńców wojennych.
U-30 odbył 8 patroli bojowych, spędzając w morzu 179 dni. Zatopił 16 jednostek (część za pomocą min) o łącznym tonażu 86.165 BRT i jeden okręt pomocniczy; uszkodził 1 statek (5.642 BRT) oraz okręt – pancernik HMS „Barham” (28 grudnia 1939, 31.100 t). W grudniu 1940 przeniesiony do zadań szkolnych. Zatopiony przez własną załogę 5 maja 1945 w zatoce Kupfermühlen w pobliżu Flensburga w ramach operacji Regenbogen. W 1948 roku wrak okrętu wydobyto i pocięto na złom.