Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Umiarkowana Partia Koalicyjna
szwedzka partia polityczna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Umiarkowana Partia Koalicyjna (szw. Moderata samlingspartiet, w skrócie Moderaterna; Moderaci, M) – szwedzka partia liberalno-konserwatywna.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Powstała w 1904 roku, będąc początkowo ugrupowaniem bardzo konserwatywnym i nacjonalistycznym. Była przeciwna powszechności prawa wyborczego, prawom pracowniczym i wydatkom socjalnym. Jej członkowie chcieli zapewnienia przywilejów wyższym klasom społecznym. W tym czasie dwukrotnie premierem był Arvid Lindman (lata 1905–1911 i 1928–1930). W 1928 roku partia uzyskała najwyższy jak dotąd wynik wyborczy – 28%. Od 1934 roku była to główna partia opozycyjna, od 1938 jako Narodowa Organizacja Prawicy, pomagała socjaldemokratom w rządzeniu w czasie wojny. Od 1952 roku jako Partia Prawicowa, główne ugrupowanie opozycyjne, a od 1969 pod obecną nazwą.
Od 1970 (lider – Gösta Bohman, 1911–1977) partia zaczęła zmieniać swoją orientację z klasycznie konserwatywnej na bardziej liberalną. Od 1976 roku uczestniczyła w pierwszym powojennym rządzie niesocjaldemokratycznym (który przetrwał do 1982, przewodziła w nim Partia Centrum).
W 1991 roku nowy przywódca Carl Bildt poprowadził partię do zwycięstwa, zostając premierem i tworząc nie-socjalistyczną koalicję rządową do 1994. Rząd ten obciął wydatki socjalne, zredukował podatki i zakończył negocjacje z UE. Potem jednak koalicja utraciła większość, pomimo zwiększenia poparcia dla samej partii w wyborach 1994 i 1998 roku. Nowy lider, Bo Lundgren poprowadził jednak partię do klęski w 2002 roku, po czym zastąpił go Fredrik Reinfeldt. Po rządach, które Umiarkowani sprawowali w latach 2006–2015 nadeszła porażka wyborcza, po której do dymisji podał się ustępujący premier i lider partii Fredrik Reinfeldt. Zastąpiła go Anna Kinberg Batra. Jest pierwszą kobietą, która objęła stanowisko lidera partii.
Remove ads
Liderzy partyjni
- Gustaf Fredrik Östberg (1904–1905)
- Axel Svedelius (1905–1906)
- Hugo Tamm (1907)
- Gustaf Fredrik Östberg (1908–1912)
- Arvid Lindman (1912–1917)
- Olof Jönsson i Hov (1917)
- Arvid Lindman (1917–1935)
- Gösta Bagge (1935–1944)
- Fritiof Domö (1944–1950)
- Jarl Hjalmarson (1950–1961)
- Gunnar Heckscher (1961–1965)
- Yngve Holmberg (1965–1970)
- Gösta Bohman (1970–1981)
- Ulf Adelsohn (1981–1986)
- Carl Bildt (1986–1999)
- Bo Lundgren (1999–2003)
- Fredrik Reinfeldt (2003–2015)
- Anna Kinberg Batra (2015–2017)[1]
- Ulf Kristersson (2017)[1]
Remove ads
Poparcie w wyborach
Wybory do Riksdagu
Wybory do Parlamentu Europejskiego
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads