Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Windham Lawrence Rotunda[1] (ur. 23 maja 1987 w Brooksville na Florydzie)[1] – amerykański wrestler występujący w brandzie Raw federacji WWE pod pseudonimem ringowym Bray Wyatt. Jest byłym posiadaczem WWE Championship. Jako lider grupy The Wyatt Family posiadał WWE SmackDown Tag Team Championship[8][9].
To nie jest artykuł w encyklopedii. To jest osobista strona użytkownika Wikipedii.
Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora. Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wikipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wikipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem: pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedysta:Dalenvelk/Bray_Wyatt_2017. |
Bray Wyatt w kwietniu 2014 | |
Imię i nazwisko |
Windham Lawrence Rotunda[1] |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1987[1] |
Współmałżonek |
Samantha Rotunda (2012–2017) |
Dzieci |
2 |
Rodzina |
Mike Rotunda (ojciec)[1] |
Kariera profesjonalnego wrestlera | |
Pseudonimy ringowe |
Axel Mulligan[2] |
Wzrost |
1,91 m[4] |
Masa ciała |
129 kg[4] |
Zapowiadany z |
Brooksville, Floryda[5] |
Trenerzy | |
Debiut |
2009[2] |
Podczas pierwszych lat w WWE występował pod pseudonimem Husky Harris i należał do grupy The Nexus[10]. Jego młodszy brat Taylor Rotunda również występuje w WWE pod pseudonimem Bo Dallas[11]. Razem dwukrotnie zdobyli FCW Florida Tag Team Championship[9]. Windham reprezentuje trzecie pokolenie wrestlerskiej rodziny Rotunda. Zapaśnikami byli również jego dziadek (zmarły Blackjack Mulligan), ojciec (Mike Rotunda) i dwóch wujków (Barry i Kendall Windhamowie)[12].
Rotunda uczęszczał do Hernando High School na Florydzie. Uprawiał zapasy, będąc w liceum wygrał mistrzostwo stanu kategorii wagowej do 125 kg[1]. Szkołę ukończył w 2005[13]. Przez dwa sezony grał w linii defensywnej drużyny futbolu amerykańskiego College of the Sequoias, dzięki czemu otrzymał stypendium i dostał się na Troy University w Alabamie[13][14]. Porzucił studia, podjąwszy decyzję o zostaniu wrestlerem[13].
W kwietniu 2009 Rotunda zadebiutował w należącej do WWE federacji rozwojowej Florida Championship Wrestling (FCW). Pierwotnie używał pseudonimu Tank Rotundo, który wkrótce został zmieniony na Duke Rotundo[15]. W czerwcu 2009 utworzył tag team ze swoim bratem, Taylorem, występującym pod pseudonimem Bo Rotundo. 23 sierpnia bracia pokonali The Dude Busters (Caylena Crofta i Trenta Barrettę), stając się pretendentami do FCW Florida Tag Team Championship. Jeszcze tej samej nocy pokonali Justina Angela i Krisa Logana w walce o mistrzostwa[16]. Podczas kolejnych odcików FCW TV zdołali obronić tytuły w walkach z Dylanem Kleinem i Vancem Archerem oraz Curtem Hawkinsem i Heathem Slaterem[15]. 13 grudnia utracili mistrzostwa na rzecz The Dude Busters[17].
2 czerwca 2010 ogłoszono, że Rotunda weźmie udział w drugim sezonie programu NXT. Przyjął pseudonim Husky Harris i wizerunek antagonisty, a jego scenariuszowym mentorem stał się Cody Rhodes[18]. Przez przegraną walkę drużynową oraz atak na komentatorze Matcie Strikerze Harris zajął siódme z ośmiu miejsc w rankingu żółtodziobów[19]. 9 sierpnia uczestnicy NXT wzięli udział w 6-Man Tag Team matchu, który ostatecznie wygrała drużyna Harrisa. Uchroniło to zawodnika od eliminacji[20]. 17 sierpnia został wyeliminowany z rywalizacji; przed odejściem z programu wraz z Rhodesem zaatakował Kavala, MVP oraz Kofiego Kingstona[21]. Harris pojawił się podczas finałowego odcinka, gdzie wraz z innymi wyeliminowanymi uczestnikami zaatakował zwycięzcę sezonu – Kavala[22].
4 października 2010, na gali Hell in a Cell, zamaskowani Harris i Michael McGillicutty zainterweniowali w walkę między Johnem Ceną a Wade'em Barrettem. Pomogli Barrettowi wygrać pojedynek, przez co, zgodnie z uprzednie ustaloną stypulacją walki, Cena zmuszony był dołączyć do stajni przeciwnika – The Nexus. Tożsamości Harrisa i McGillicutty'ego zostały ujawnione dobę później, podczas odcinka Raw. Barrett odmówił debiutantom dołączenia do Nexus[23]. 18 października Harris i McGillicutty przegrali starcie drużynowe przeciwko Johnowi Cenie i Randy'emu Ortonowi[24]. Wygrana miała zagwarantować im miejsce w The Nexus, ostatecznie jednak – mimo przegranej – zostali przyjęci do grupy Barretta[25]. W styczniu 2011 pozycję lidera grupy przejął CM Punk. W celu wyeliminowania najsłabszych ogniw stajni, Punk zarządził, że każdy z członków Nexus będzie musiał przejść inicjację. Harris zdołał przetrwać próbę w postaci chłosty i dołączył do "The New Nexus", złożonego z Punka, McGillicutty'ego i Davida Otungi[26]. 31 stycznia Harris i McGillicutty przegrali walkę o WWE Tag Team Championship z Santino Marellą i Vladimirem Kozlovem. Po walce Harris został zaatakowany przez Randy'ego Ortona[27]. Skutkiem ataku była scenariuszowa kontuzja, która pozwoliła Rotundzie na odpoczynek od akcji w ringu[28].
W marcu 2011 Rotunda został wycofany z głównego rosteru WWE i powrócił do Florida Championship Wrestling. Zaadaptował gimmick Axela Mulligana – zawodnika w masce hokejowej[29]. Postać ta nigdy nie zadebiutowała w FCW TV, a Rotunda wrócił do poprzedniego wizerunku Husky'ego Harrisa. W sierpniu dołączył do rywalizacji między Bo Rotundą (ówczesnym FCW Florida Heavyweight Championem) a Luckym Cannonem i Damienem Sandowem; bracia zdołali pokonać Cannona i Sandowa w Tag Team matchu[30]. W wyniku kontuzji Bo, FCW Florida Heavyweight Championship zostało zawieszone, a wkrótce odbył się turniej mający wyłonić nowego mistrza. W finale zmierzyli się Harris, Dean Ambrose, Leo Kruger oraz Damien Sandow. Starcie wygrał Kruger; podczas walki Harris został zaatakowany przez Richiego Steamboata[31]. Tydzień później Harris zdobył miano pretendenckie do mistrzostwa FCW, lecz po walce po raz kolejny stał się ofiarą ataku ze strony Steamboata i towarzyszącej mu byłej partnerce Bo Rotundy – Aksany[32]. 21 listopada Harris pokonał rywala w Falls Count Anywhere matchu[33]. Steamboat i Harris naprzemiennie interweniowali w walkach z innymi wrestlerami, wskutek czego obaj zostali zawieszeni na okres 30 dni[34]. 8 stycznia 2012 Harris pokonał Steamboata w kończącym rywalizację Bullrope matchu[35]. 19 lutego Harris i Bo Rotundo pokonali Brada Maddoxa i Eliego Cottonwooda w walce o zawieszone FCW Florida Tag Team Championship, zdobywając mistrzostwa po raz drugi[36]. Tytuły utracili 1 kwietnia, w walce z Coreyem Gravesem i Jakiem Carterem[37].
W kwietniu 2012 Rotunda zadebiutował w nowym wizerunku, pod pseudonimem Bray Wyatt; jego menedżerem został Eli Cottonwood[38]. W lipcu FCW zostało zamknięte, a wszyscy wrestlerzy szkółki przeniesieni do NXT – nowej rozwojówki WWE. 11 lipca Wyatt zadebiutował w programie telewizyjnym NXT, w swojej pierwszej walce pokonał Aidena Englisha[39]. Wizerunek Wyatta przedstawiony w programie wzorował się na postaciach byłego wrestlera Waylona Mercy'ego, przestępcy Charlesa Mansona, jak również Maxa Cady'ego z filmu Przylądek strachu[40][41]. Niedługo po debiucie Rotunda odniósł mięśnia piersiowego większego, która wymagała operacji i przerwy od występów w ringu[42]. Wciąż jednak pojawiał się w NXT, a w listopadzie uformował frakcję The Wyatt Family, składającej się z Wyatta jako przywódcy kultu oraz jego poddanych – Luke'a Harpera i Ericka Rowana[43]. 21 lutego 2013 Wyatt zawalczył po raz pierwszy od czasu odniesienia kontuzji; pokonał Yoshiego Tatsu[44]. 13 marca przegrał pojedynek z Bo Dallasem. Była to jego pierwsza przegrana od czasu debiutu; widzom nie ujawniono powiązań rodzinnych między zawodnikami[45]. The Wyatt Family wzięło udział w turnieju o zawieszone NXT Tag Team Championship; w finale turnieju przegrali z Adrianem Nevillem i Oliverem Greyem[46]. 8 maja Harper i Rowan pokonali Neville'a i Bo Dallasa w walce rewanżowej o mistrzostwa[47]. Wkrótce The Wyatt Family rozpoczęło rywalizację z Corey'em Gravesem i Kassiusem Ohno. 29 maja Wyatt wyeliminował obu rywali z 18-osobowego Battle Royalu o miano pretendenckie do NXT Championship[48]. 17 lipca Harper i Rowan utracili mistrzostwa na rzecz Neville'a i Gravesa[49].
Podczas odcinka Raw z 27 maja 2013, WWE zaczęło wypuszczać winietki, promujące nadchodzący debiut The Wyatt Family w głównym rosterze WWE[50]. Stajnia zadebiutowała 8 lipca, atakując Kane'a podczas odcinka Raw[51]. Po kolejnym ataku Kane wyzwał Wyatta na Ring of Fire match. Walka odbyła się na gali SummerSlam, a jej zwycięzcą – dzięki interwencji Harpera i Rowana – okazał się Wyatt. Po walce członkowie Wyatt Family wynieśli Kane'a na zaplecze[52]. Podczas gali Battleground Wyatt pokonał Kofiego Kingstona[53].
Pod koniec października grupa rozpoczęła rywalizację z CM Punkiem i Danielem Bryanem. Doprowadziło to do walki na gali Survivor Series, w której Rowan i Harper zostali pokonani przez rywali[54]. W następnych tygodniach Wyatt Family próbowało przekonać Bryana do dołączenia do stajni[55]. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs trio pokonało Bryana w 3-on-1 Handicap matchu[56]. Podczas ostatniego Raw w 2013 Bryan przegrał walkę z Wyattem i ostatecznie zmuszony do dołączenia do Wyatt Family[57]. W następnych tygodniach drużyna odnosiła porażki, za co obwiniono i ukarano Bryana[58]. W odwecie Bryan zaatakował pozostałych członków grupy i ostatecznie odłączył się od niej[59]. Na Royal Rumble Wyatt pokonał Bryana, kończąc rywalizację[60]. Tej samej nocy The Wyatt Family spowodowało przegraną Johna Ceny w walce o WWE World Heavyweight Championship z Randym Ortonem[61].
27 stycznia Wyatt Family uniemożliwiło grupie The Shield zakwalifikowanie się do walki na gali Elimination Chamber[62]. Doprowadziło to do starcia między frakcjami podczas Eliminiation Chamber, z której zwycięsko wyszło Wyatt Family[63]. Tego samego wieczoru grupa po raz kolejny odebrała Johnowi Cenie szansę na zdobycie mistrzostwa[64]. W kolejnych tygodniach Wyatt próbował udowodnić, że heroiczne czyny i postać Johna Ceny to kłamstwa, próbując sprowokować rywala do "zmiany w potwora"[65]. Bray zmierzył się z Ceną w pojedynku na WrestleManii XXX, który ostatecznie przegrał, mimo interwencji ze strony Harpera i Rowana[66]. Po WrestleManii kontynuowano rywalizację, a Wyatt skupił swoją uwagę na najmłodszych fanach Ceny[67]. Na Extreme Rules Wyatt pokonał rywala w Steel Cage matchu dzięki interwencji ze strony reszty Wyatt Family i przebranego dziecka, które odwróciło uwagę Ceny[68]. Kończący rywalizację Last Man Standing match odbył się podczas gali Payback; wygrał go John Cena[69].
13 czerwca, podczas SmackDown, Wyatt pokonał Deana Ambrose'a, kwalifikując się do Money in the Bank Ladder matchu o WWE World Heavyweight Championship na Money in the Bank[70]; walkę o mistrzostwo na gali wygrał John Cena[71]. 30 czerwca Wyatt Family rozpoczęło rywalizację z powracającym do WWE Chrisem Jericho[72]. Wyatt przegrał pojedynek z rywalem na Battleground[73], ale pokonał go w starciu rewanżowym na gali SummerSlam[74]. Feud z Jericho zakończył się wygranym przez Wyatta Steel Cage matchem podczas Raw z 8 września[75].
Począwszy od 29 września podczas programów WWE zaczęto ukazywać filmy, przedstawiające Wyatta "uwalniającego" Harpera i Rowana[76]. Wyatt Family zakończyło działalność, a jej członkowie rozpoczęli kariery singlowe. Na Hell in a Cell Wyatt powrócił po krótkiej przerwie, atakując Deana Ambrose'a podczas jego walki z Sethem Rollinsem[77]. W kolejnych tygodniach zobowiązał się "naprawić Ambrose'a, tak jak naprawił Harpera i Rowana". Doprowadziło to do pojedynku między Wyattem a Ambrosem na gali Survivor Series; podczas walki Ambrose zaatakował przeciwnika krzesłem, co spowodowało jego dyskwalifikację[78]. Podczas grudniowej gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Wyatt pokonał Ambrose'a w Tables, Ladders and Chairs matchu[79], a 22 grudnia wygrał Miracle on 34th Street Fight przeciwko rywalowi[80]. Feud zakończył się wygranym przez Wyatta Ambulance matchem podczas Raw z 5 stycznia 2015[81].
Na gali Royal Rumble Wyatt wziął udział w Royal Rumble matchu, dołączając do walki z numerem piątym. Spędził w ringu 47 minut, ostatecznie został wyeliminowany przez Big Showa i Kane'a[82]. Po gali zaczął nazywać samego siebie "The New Face of Fear" (pl. nowym obliczem strachu). Podczas Fastlane Wyatt wyzwał The Undertakera do walki na WrestleManii 31[83]. Undertaker przyjął wyzwanie i ostatecznie pokonał Wyatta[84]. Po WrestleManii Wyatt rozpoczął rywalizację z Rybackiem, atakując go podczas Raw z 27 kwietnia[85]. Pokonał rywala w walce singlowej na gali Payback[86].
Na gali Money in the Bank Wyatt zainterweniował w Money in the Bank Ladder matchu, atakując Romana Reignsa i odbierając mu szansę na zdobycie walizki[87]. Dwójka zmierzyła się ze sobą podczas gali Battleground, gdzie Wyatt pokonał Reignsa z pomocą byłego członka Wyatt Family - Luke'a Harpera[88]. W sierpniu, na gali SummerSlam, Wyatt i Harper przegrali starcie drużynowe przeciwko Reignsowi i Deanowi Ambrose'owi[89]. 24 sierpnia Wyatt przedstawił fanom nowego członka Wyatt Family - Brauna Strowmana[90]. Na gali Night of Champions Wyatt Family pokonało Reignsa, Ambrose'a i Chrisa Jericho w Six-Man Tag Team matchu[91]. Podczas październikowej gali Hell in a Cell Wyatt odniósł porażkę w Hell in a Cell matchu przeciwko Reignsowi, lecz jeszcze tej samej nocy wraz z resztą Wyatt Family zaatakował i uprowadził The Undertakera[92][93]. Dzień później podobny los spotkał scenariuszowego brata Undertakera - Kane'a[94]. Kulminacją kilkutygodniowej rywalizacji było starcie drużynowe między Wyattem i Harperem a The Brothers of Destruction na gali Survivor Series, z którego zwycięsko wyszli Undertaker i Kane[95].
Na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Wyatt Family pokonało Team ECW (Bubbę Raya i D-Vona Dudleyów, Tommy'ego Dreamera oraz Rhyno) w Tables matchu na zasadach eliminacji[96]. W styczniu 2016 członkowie frakcji wzięli udział w Royal Rumble matchu, wyeliminowali z walki Brocka Lesnara, żaden z nich jednak nie wygrał starcia[97]. Podczas gali Roadblock Wyatt miał zmierzyć się z Lesnarem w pojedynku singlowym, ostatecznie jednak doszło do Handicap matchu, w którym Lesnar pokonał Wyatta i Luke'a Harpera[98]. Grupa Wyatta pojawiła się na WrestleManii 32 w segmencie z The Rockiem; bezpośrednim skutkiem konfronatcji była trwająca zaledwie sześć sekund, wygrana przez Rocka walka z Erickiem Rowanem[99]. Nazajutrz frakcja zaatakowała The League of Nations[100]. 13 kwietnia, podczas house showu we Włoszech, Wyatt odniósł kontuzję prawej łydki, która wyłączyła całe Wyatt Family z akcji i przedwcześnie zakończyła rywalizację z League of Nations[101]. Po powrocie, 20 czerwca na Raw, stajnia rozpoczęła feud z posiadaczami WWE Tag Team Championship - The New Day[102]. Drużyny zmierzyły się na gali Battleground, a zwycięsko z walki wyszło Wyatt Family[103].
Wskutek drugiego podziału WWE na brandy i Draftu Wyatt i Erick Rowan stali się członkami rosteru SmackDown, Strowman natomiast pozostał na Raw[104]. 16 sierpnia Wyatt zakończył współpracę z Rowanem[105], a tydzień później rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem[106]. Dwójka miała zawalczyć ze sobą na gali Backlash, lecz tuż przed rozpoczęciem pojedynku Wyatt zaatakował przeciwnika, czyniąc Ortona niezdolnym do walki i wygrywając przez walkower. Ostatecznie Wyatt zmierzył się i przegrał z Kanem w No Holds Barred matchu[107]. Na No Mercy wygrał walkę rewanżową z Ortonem dzięki interwencji powracającego Luke'a Harpera[108]. 25 października, podczas odcinka SmackDown Live, Orton przerwał pojedynek między Wyattem a Kanem, zaatakował tego drugiego, po czym dołączył do frakcji Wyatta[109]. Na gali Survivor Series Orton i Wyatt reprezentowali SmackDown w 5-on-5 Elimination Tag Team matchu; obaj stali się ostatnimi przetrwałymi, gwarantując zwycięstwo swojej drużynie[110]. Podczas TLC: Tables, Ladders & Chairs duo zdobyło WWE SmackDown Tag Team Championship, odbierając je z rąk Heatha Slatera i Rhyno[111]. Wyatt Family broniło mistrzostw wykorzystując zasadę Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie grupy uznawani byli za mistrzów. Tytuły utracili 27 grudnia, kiedy skłóceni Orton i Harper przegrali starcie z American Alpha[112]. Z powodu napięcia między Harperem a Ortonem Wyatt Family nie było w stanie odzyskać mistrzostw w walce rewanżowej; ostatecznie doprowadziło to do wyrzucenia Harpera z grupy[113][114]. Wyatt wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble, dołączając do walki z numerem 21; został wyeliminowany przez Romana Reignsa, a ostatecznym zwycięzcą starcia okazał się Orton[115].
12 lutego, na gali Elimination Chamber, Wyatt wziął udział w Elimination Chamber matchu o WWE Championship; jako ostatnich wyeliminował AJ Stylesa i broniącego mistrzostwa Johna Cenę, wygrywając walkę i zdobywając WWE Championship po raz pierwszy w karierze[116]. Następnej nocy na SmackDown Live, po tym jak Wyatt obronił tytuł w walce z Ceną i Stylesem, Orton wkroczył do ringu i zapowiedział, że jako zwycięzca Royal Rumble matchu nie zawalczy z Wyattem na WrestleManii 33[117]. 28 lutego Orton zdradził Wyatta[118]; ostatecznie zawalczyli przeciwko sobie na WrestleManii. Wyatt przegrał pojedynek z Ortonem, tracąc WWE Championship po 49 dniach panowania[119]. 10 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, Wyatt został przeniesiony do brandu Raw[120]. Mimo przenosin kontynuował rywalizację z Ortonem, mierząc się z nim w wygranym House of Horrors matchu na gali Payback[121].
1 maja Wyatt i Samoa Joe zaatakowali Finna Balora, Setha Rollinsa i The Miza, dołączając do grona zawodników rywalizujących o miano pretendenckie do WWE Universal Championship, będącego w posiadaniu Brocka Lesnara[122]. Kulminacją kilkutygodniowego feudu między Wyattem, Joem, Balorem, Rollinsem i Romanem Reignsem był Fatal 5-Way match na gali Extreme Rules, skąd zwycięsko wyszedł Samoa Joe[123]. Po Extreme Rules Wyatt skupił swoją uwagę na Rollinsie, pokonując go w dwóch walkach: na Great Balls of Fire i kolejnym Raw[124][125]. W następnym tygodniu wdał się w rywalizację z Finnem Balorem, przekazując mu zaszyfrowane groźby i powodując jego przegraną w pojedynku z Eliasem Samsonem[126]. Pokonał Balora podczas Raw z 24 lipca, lecz uległ rywalowi w walce rewanżowej na gali SummerSlam[127][128]. Tydzień później Wyatt uniemożliwił Balorowi wygraną w Battle Royalu o WWE Intercontinental Championship[129]. Na No Mercy przegrał kolejne starcie przeciwko Balorowi, mimo wcześniejszego ataku z zaskoczenia na rywalu[130]. W kolejnych tygodniach Wyatt zaczął używać swojej drugiej osobowości – Sister Abigail[131]. Rywale mieli zmierzyć się jeszcze raz, podczas TLC: Tables, Ladders & Chairs, lecz z powodu choroby Wyatt nie mógł wziąć udziału w walce[132].
Rotunda i jego była żona Samantha mają dwie córki; rozstali się w 2017 roku, po 5 latach małżeństwa[133].
Rotunda jest fanem drużyn Oakland Raiders (futbol amerykański) oraz Toronto Maple Leafs (hokej na lodzie).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.